Klap op de gezichten geschreven

Artikel uit de TCTubantia van maandag 19 maart.

De deur van de kleedkamer van FC Twente blijft na de 2-0 nederlaag tegen Feyenoord een eeuwigheid gesloten. Het wachten is op trainer Steve McClaren, maar die komt niet. Collega Ronald Koeman is al op weg naar Rotterdam als de Engelsman eindelijk naar buiten komt en verhaalt over een verloren Twentse week.

Ronald Koeman kijkt nog eens op zijn horloge, het is tien voor vijf, de wedstrijd tussen Feyenoord en FC Twente is al ruim een half uur afgelopen. De trainer van de Rotterdammers wacht op Steve McClaren, om zoals gebruikelijk samen naar de persconferentie te gaan. Maar de deur van FC Twente zwijgt in alle toonaarden. „Het is stil aan de overkant”, zegt de winnaar van de dag. „Ik vind Steve een heel aardige kerel, maar ik ga hier niet voor Jan met de korte achternaam staan wachten. Kunnen we gaan?”

Het eerste kwartier na de deceptie in eigen huis wordt er niet gesproken door de spelers van FC Twente. „De stemming is triestig”, omschrijft reserve Bart Buysse het even later. Daarna neemt McClaren ruim vijftien minuten lang het woord. Dit keer houdt hij geen donderspeech, zoals vorige week in de rust tegen NEC, maar een motivatiespeech. Want na een teleurstellende en pijnlijke week met liefst drie nederlagen is dit het moment om de borst weer vooruit te gooien en niet te blijven hangen in gepieker of weg te zakken in vermoeidheid en onzekerheid, vindt hij. De trainer neemt de schuld voor de derde nederlaag op rij op zich, maar veegt ook meteen zijn eigen straatje schoon door later te verklaren: „Ik had nog meer spelers rust moeten geven tegen Schalke, want je zag dat ze niet allemaal fris waren.”

Daarmee wakkert hij opnieuw de discussie aan van afgelopen donderdag. McClaren begon niet met zijn sterkste team aan de Europa Leaguewedstrijd en liet Leroy Fer en Ola John bijtanken op de reservebank. Alles met oog op de titelstrijd. FC Twente verloor met 4-1.
Maar was het nodig? Had hij niet gewoon ten strijde moeten trekken met zijn beste elf spelers en juist niemand rust moeten geven?
Die vraag blijft ook na Feyenoord nog hangen. Was het het waard?

Na Schalke bleek de ellende nog niet voorbij. McClaren kreeg in de aanloop naar het treffen met de Rotterdammers personele tegenslagen. Doelman Nikolay Mihaylov (knie) en Peter Wisgerhof (hamstring) haakten af. Douglas en Rosales waren geschorst.

Koeman kijkt nog eens om het hoekje of er al een teken van leven is van zijn collega. De trainer van Feyenoord voelt zich enigszins te kijk gezet door zijn collega, die hem al langer dan een half uur laat wachten. Koeman weet niet of hij het volgens de regels kan maken om weg te gaan en besluit tot een alternatieve persconferentie in de gang. Om 17.11 uur rijdt de spelersbus van Feyenoord dan toch weg, elf minuten later dan gepland. Een minuut later meldt McClaren zich. „Sorry dat ik later ben dan normaal”, begint hij. „Ik trof een heel teleurgestelde ploeg aan in de kleedkamer. De hele week was zeer teleurstellend voor ons. Twee weken geleden waren we nog in Eindhoven, waar we net een mooie zege hadden geboekt tegen PSV. En in diezelfde week wonnen we thuis van Schalke... En nu zijn we hier en hebben we daar geen voordeel uit weten te halen. Integendeel, we ‘lost the feeling’. Wat er in een week tijd niet kan gebeuren...”

Met het oog op de inhaalwedstrijd tegen De Graafschap (woensdag) heeft de trainer geen tijd te verliezen. En dus is het nodig om meteen na het verlies tegen Feyenoord het gesprek aan te gaan met zijn spelers. „Als je top wilt zijn, moet je veel aan kunnen, zowel mentaal als fysiek. En je moet altijd een manier vinden om te winnen, die hebben we de afgelopen week niet gevonden. Ik blijf erbij dat we een heel talentvolle groep hebben met veel kwaliteit, we kunnen nog steeds ver komen. Van tevoren heb ik al gezegd dat de titel vandaag niet vergeven wordt, maar de nederlaag tegen Feyenoord vertelt ons wel waar we staan. We moeten deze zware periode achter ons laten en woensdag opnieuw beginnen. Veel teams maken een slechte tijd mee in een seizoen, dat is normaal. Wij kunnen het ons alleen niet meer veroorloven om nog meer kansen te missen.”

De spelers van FC Twente laten ondertussen nog steeds op zich wachten. Pas om half zes gaat de deur open. Eén voor één rollen ze hun koffertje naar buiten. De klap van het derde verlies in een week staat op de gezichten geschreven.

Bron: Tubantia