Laat ontslag Co lesje in nederigheid zijn voor Munsterman

Toen Kees van Wonderen en Cees Lok deze zomer naar München afreisden voor een gesprek met Co Adriaanse, kregen ze een duidelijke opdracht mee van voorzitter Joop Munsterman. Die luidde: zorg dat het goed komt. Munsterman wilde Co en niemand anders, als de architect van een volgend, groots avontuur.

Maar succes doet, precies zoals het cliché wil, ook rare dingen met mensen. Sinds Munsterman in oktober 2010 bij de Koninklijke Wegener NV vertrok en zich vrijwel volledig op FC Twente ging richten, liep er veel mis in Enschede. Munsterman is niet alleen slim en welbespraakt, hij is ook ijdel en dominant. Hij bespeelt zijn belangen feilloos via een handvol vrienden in de media, om dat vervolgens stoïcijns te ontkennen.

Intern was de scepsis bij FC Twente op dat moment al groot over de flamboyante trainer. Met Youri Mulder en Alfred Schreuder beschikte de club over een sterk team van assistenten, van wie de laatste gewend was in een sfeer van vrijheid en verantwoordelijkheid te werken. Mulder werd later aangesteld, Schreuder groeide onder Steve McClaren en Michel Preud'homme al uit tot een cruciale pion in Enschede.

De nieuwe hoofdtrainer Co Adriaanse was een onvergelijkbaar type. Onbuigzaam, eigenzinnig en extreem in zijn kijk op voetbal; bepaald geen man van inspraak en compromissen. Dat botste en schuurde van de eerste tot de laatste dag. Met zijn staf, maar ook met bepalende spelers.

De aanstelling van Adriaanse bij FC Twente is een klassiek staaltje mismanagement. Wie goed zijn huiswerk doet, weet wat hij zich op de hals haalt. Zeker in het geval van Co, een man van wie zo ongeveer iedereen in het voetbal de plussen en minnen kent.

Joop Munsterman heeft FC Twente als voorzitter op voortreffelijke wijze omhoog gestuwd in de vaart der volkeren. Hij is een type preses zoals veel meer voetbalclubs die zoeken: een sterke leider met een duidelijke visie, in staat om die op krachtige wijze uit te dragen. FC Twente groeide onder zijn bewind uit tot een voorbeeldclub, met het landskampioenschap van 2010 als de ultieme bekroning.

Maar succes doet, precies zoals het cliché wil, ook rare dingen met mensen. Sinds Munsterman in oktober 2010 bij de Koninklijke Wegener NV vertrok en zich vrijwel volledig op FC Twente ging richten, liep er veel mis in Enschede. Munsterman is niet alleen slim en welbespraakt, hij is ook ijdel en dominant. Hij bespeelt zijn belangen feilloos via een handvol vrienden in de media, om dat vervolgens stoïcijns te ontkennen.

Het is allang geen geheim meer dat Jan van Halst de spelletjes van Munsterman beu was. Fred Rutten knapte al veel eerder af op de voorzitter, die hem achter zijn rug om zwart maakte. Theo Janssen raakte zijn achterdocht nooit meer echt kwijt, toen er opeens verhalen opdoken over zijn positie in de kleedkamer, toevallig genoeg vlak voor een transferperiode.

Munsterman betaalde een reusachtig bedrag voor een voetballer - Leroy Fer - met een eenjarig contract, in een bizar spelletje 'wie-heeft-de-langste' met Feyenoord-directeur Martin van Geel. Co Adriaanse ergerde zich aan de bemoeienissen van een voorzitter die ook steeds op het trainingscomplex kwam binnenwaaien. En diens staf ergerde zich aan de manier waarop de komst van Adriaanse deze zomer werd doorgedrukt door Munsterman, dwars tegen alle gegronde twijfels in.

Munsterman was gisteren kritisch op zichzelf, door de aanstelling van Adriaanse een 'inschattingsfout' te noemen. Maar in het gunstigste geval is het ook een lesje in nederigheid. Terug naar een voorzitter die op gepaste afstand regeert en die voetbalbeslissingen overlaat aan mensen die daar het meeste verstand van hebben.

Voordat Joop Munsterman straks afbreekt wat hij nota bene zelf heeft opgebouwd.

Sjoerd Mossou

Klik hier om naar het discussieforum te gaan.