Racisme verjaagt Ould-Chikh uit Nederland: 'Dan verhuis ik naar Marokko'

Bilal Ould-Chikh beleeft een turbulent seizoen. De speler, die zijn carrière begon bij FC Twente, speelt momenteel het beste voetbalseizoen uit zijn loopbaan. Met al 4 doelpunten en 17 assists heeft hij een groot aandeel gehad in de recente promotie van FC Volendam. Wat dit extra bijzonder maakt, is dat Ould-Chikh vorig jaar te horen kreeg dat hij nooit meer topsport zou kunnen spelen nadat er een zeldzame tumor in zijn onderrug was ontdekt. Onlangs kwam de oud-Tukker ook in het nieuws toen hij zich in een ESPN-interview beklaagde over racistisch gedrag richting hem.

Hij vroeg daarin of de kritiek die hij de laatste tijd had gekregen te maken had met zijn Marokkaanse achtergrond, of omdat hij "een kleurtje" heeft. Naar aanleiding van het interview stelde Ould-Chikh in een gezamenlijke verklaring met Volendam dat hij dit seizoen geen racistische verwensingen van eigen supporters naar zijn hoofd heeft gekregen. Ondanks de verklaring volgde een storm aan reacties. "Dat was wat ik wilde," zegt Ould-Chikh in gesprek met Stan Wagtman van nu.nl. Na alle negativiteit uit het uitvak, die ik niet kon begrijpen, voelde het niet goed om te beginnen over mijn assist in die wedstrijd of over mijn cijfers. Ik kan soms niet verklaren waarom ik kritischer word benaderd dan anderen, anders dan op basis van mijn achtergrond", zegt hij in een supporterslounge in het stadion van Volendam. "Ik bleef netjes in het interview. Maar mensen moeten beseffen hoeveel ik de laatste jaren wat betreft discriminatie en racisme heb meegemaakt."

Bilals persoonlijke ervaringen met racisme
Ould-Chikh zegt de laatste jaren in meerdere Nederlandse stadions wél racistisch te zijn bejegend. "Het gebeurt overal. In het stadion van ADO Den Haag, bij FC Den Bosch. Daar werd ik eerder dit seizoen nog uitgescholden voor 'kankermoslim'", zegt hij. Ook in zijn Volendam-periode ging het mis. "Vorig seizoen maakte ik de winnende tegen FC Emmen. Daarna kwam een oudere man naar me toe. 'Mooie goal, maar jammer dat iemand van jouw soort 'm maakt', zei hij. Zijn vrienden zeiden direct dat hij gek was. Dan nog: hoe kan je zoiets zeggen?" Ould-Chikh benadrukt dat het voorbeeld niets afdoet aan "drie fantastische jaren" bij Volendam en dat hij "met 95 procent van de supporters een goede band heeft".

De voorbeelden staan volgens Ould-Chikh symbool voor "het racismeprobleem" in Nederland en het Nederlandse voetbal. "Ik heb in Turkije en Portugal gespeeld, maar daar heb ik nooit zoiets meegemaakt. In Nederland is het een groot probleem. Het pijnlijkste is: mensen zijn zich er niet van bewust, omdat het simpelweg ingebakken zit in onze maatschappij. En het wordt voor mijn gevoel steeds erger."

Volgens hem is er ook een groepje fans dat "buitenlandse spelers" structureel extra kritisch lijkt te benaderen. Ould-Chikh wijst op zijn broertje Walid, die Volendam afgelopen zomer verliet. "Hij had een topjaar gedraaid op huurbasis bij Roda JC en vertrok voor 300.000 euro naar de 2. Bundesliga. Een topbedrag voor Volendam. Toch werd hij via sociale media afgemaakt en zeiden mensen dat hij mij moest meenemen. En Nederlandse jongens bij de club die na een eerdere toezegging toch niet bijtekenden en gratis de deur uitliepen, werden wél succes gewenst. Hoe verklaar je dat?"

Wat de consequenties ook zijn, hij houdt zich nooit meer stil
Ould-Chikh heeft bij de Wijdbroeken een aflopend contract en vertrekt na het seizoen transfervrije naar een andere club. Eerder heeft de aanvaller gezegd al gesprekken hebben gehad met clubs uit het linkerrijtje en uit het buitenland. Ondanks alle tegenspraak en negativiteit die de speler ontvangt weerhoudt dit hem er niet van om zich uit te spreken. "Na het interview zei een kennis: 'Misschien haken er clubs af nu je je er zo hard over hebt uitgesproken.' Daar heb ik schijt aan. Ik wil niet voor een club spelen die mijn eerlijkheid niet waardeert. Ik vind dat je als voetballer gebruik moet maken van je podium. Al snap ik spelers die zwijgen ook. Je krijgt een hoop stront over je heen als je je uitspreekt. Maar ik stop niet. Wegkijken lost dit probleem niet op. Het blijven benoemen hopelijk wel."

Hoewel de speler zich altijd zal blijven uitspreken tegen racisme, raakt het hem nog altijd. "Het is een soort trauma. Het gevoel dat ik anders ben, is altijd gebleven." Na een zucht: "Na mijn loopbaan verhuis ik naar Marokko. Daar voel ik me meer thuis dan in Nederland."