PSV uit éénmalige oprisping

Denken aan de historische zege bij PSV, is mijmeren over een topfit elftal dat de kracht van een orkaan koppelde aan de finesse van een kunstschilder. Maar zie diezelfde spelers twintig dagen later eens ploeteren in Den Haag. Het is verbijsterend om te zien hoe initiatiefloos FC Twente zich bij ADO opstelt (1-1).

PSV-uit lijkt op deze avond opeens een eeuwigheid geleden. Iets uit een ander tijdperk, uitgevoerd door een andere ploeg.
Dit Twente is zo’n beetje alles kwijt: de vorm, het geloof, de overtuiging, de ambitie, de uitstraling, de eerzucht. Het enige dat bij ADO blinkt, zijn de parmantige roze schoentjes van Roberto Rosales en Nacer Chadli.

Misschien heeft iedereen zich ook wel teveel gek laten maken door die ene wedstrijd in Eindhoven. Intern, maar ook bij de buitenwacht is het elftal op basis van een gala-optreden te groot gemaakt. Want hoeveel goede duels heeft Twente nou werkelijk gespeeld dit seizoen? Het zijn er in elk geval te weinig voor een kampioenskandidaat. Wie nuchter naar de selectie kijkt, blijft zich ook verbazen over de onevenwichtigheid van de groep. De vele rechtsbuitens, de weinige linkspoten, het gebrek aan vernuft en een passer vanaf het middenveld. En wie is nou de leider die de ploeg in dit soort wedstrijden bij de kladden pakt?

Maar dan nog moet Twente moeiteloos winnen van een tegenstander als ADO, dat nota bene bijna de helft van zijn basisformatie mist. Maar dit is zo’n dag waarop je voortdurend denkt: ‘dit kan niet waar zijn’. Ploeggenoten die elkaar meerdere keren van dichtbij overhoop schieten, passes over drie meter die niet aankomen en dan dat uitverdedigen door de lucht of achter de man... Zelfs inworpen worden verkeerd genomen.

Op doelman Sander Boschker na faalt iedereen, al verdient de net van een zware blessure teruggekeerde Nicky Kuiper nog enig krediet. Rosales is soms een gevaar voor zijn eigen ploeg. Bij Douglas bekruipt je het gevoel dat hij drie maanden geschorst is geweest in plaats van drie duels. De middenvelders Wout Brama, Leroy Fer en Willem Janssen werken op hetzelfde moment hun slechtste wedstrijd van het seizoen af en wat de aanvallers aan het doen zijn, zal altijd een raadsel blijven. Glynor Pet, de vervanger van de geblesseerde Luuk de Jong, scoort nog wel de gelijkmaker, maar wat bij zijn eerste optreden in de basis vooral blijft hangen is het vele balverlies.
Maar de malaise is in Den Haag nog het meest pijnlijk zichtbaar op de vleugels waar Nacer Chadlien Ola John al weken door de ondergrens zakken.

Het is allang geen toeval meer dat Twente voor de vierde keer op rij op achterstand komt. En als de coach in de rust wederom reparatiewerkzaamheden moet verrichten zit er structureel iets mis. En hoe kan het dat aanvoerder Peter Wisgerhof fit wordt verklaard en al snel weer uitvalt?

Het zijn allemaal vragen, die een zware ballast vormen nu de competitie de beslissende fase is ingegaan. En de antwoorden zullen voor een deel toch van de trainer moeten komen. Zaterdag hoorde je al de eerste geluiden binnenkomen dat het Twente van Co Adriaanse nog zo slecht niet was. Dat is het bekende opportunisme van mensen op afstand, die na maanden nog altijd niet doorhebben dat het ontslag van de uitgebluste Adriaanse niets van doen had met de resultaten.

Maar tegelijkertijd kun je moeilijk stellen dat de onvermijdelijke trainerswissel heeft geleid tot een verbetering in de prestaties. Onder Steve McClaren is er op de werkvloer veel verbeterd, maar het spel dreigt met de week slechter te worden. Verloren van Heracles, van NEC, van Feyenoord, gelijk tegen ADO: dat is Twente-onwaardig.

Volgens McClaren is de onervarenheid van veel spelers een van de redenen dat de ploeg in een dip zit, maar dat is te gemakkelijk. Neem bijvoorbeeld Chadli. Die speelt weliswaar nog maar 1,5 jaar op het hoogste niveau, maar hij is inmiddels wel Belgisch international en gewend aan het spelen in de top. Eigenlijk is het heel simpel: voor prestaties als bij ADO bestaan gewoon geen excuses.

Een ding is ondertussen wel duidelijk: PSV-uit is niet de norm geworden, maar vooralsnog een eenmalige oprisping gebleken.

Bron: Tubantia