Ravijnen en kruisjes langs de weg

Biefstukjes bakken langs de weg en voetballen in de vrieskou van Moskou. Kick van der Vall en Wout Brama speelden in een andere tijd voor FC Twente, maar beiden maakten van alles mee op hun reizen door Europa. Voor het duel tegen Steaua Boekarest delen ze een paar herinneringen.

De allermooiste wedstrijd
Kick van der Vall, speler van toen: „De twee duels tegen Juventus in het seizoen 1974-’75. We wonnen uit met 1-0 en thuis met 3-1. Van Juventus! Drie weken later werden zij kampioen van Italië. Ook Ipswich Town was geweldig, Bobby Robson was daar trainer. Wij speelden de bal in de uitwedstrijd minuten lang rond. Tik-tik-tik, we draaiden ze dol. De beelden werden door de BBC uitgezonden, ze waren diep onder de indruk.”

Wout Brama, speler van nu: „Als eerste schiet me de thuiswedstrijd tegen Schalke in 2008 te binnen. We wonnen onverwacht in eigen huis, een magisch moment. Maar ook Inter in het immense San Siro staat in mijn geheugen gegrift. Of de uitwedstrijden tegen Fenerbahçe en Marseille. We wonnen beide keren. En laat ik Arsenal niet vergeten. Mijn doorbraak. O en de wedstrijden tegen Zenit… En….”

De slechtste wedstrijd
Van der Vall: „ De finale van de Uefa Cup tegen Borussia Mönchengladbach in 1975. Thuis kregen we met 5-1 om de oren… Vreselijk. Het was het seizoen dat we ook kampioen hadden moeten worden. Maar we werden afgedroogd in de finale en misten op een haar na de titel. Daar denk ik niet graag aan terug.”

Brama: „Sheriff-uit, dat was heel erg. We verloren met 2-0. Wat waren we slecht. Ook de uitwedstrijden tegen Benfica en Villarreal waren niet best, maar van die ploegen kun je verliezen. Achteraf was de nederlaag in Moldavië een wake up-call, we beseften dat het niet vanzelf ging. We werden dat seizoen kampioen.”

Meest bizarre duel, deel 1
Van der Vall: „Begin jaren 70 speelden we ook tegen Juventus. De Duitser Helmut Haller liep in Turijn constant te etteren en te zuigen. De ene schwalbe na de andere. De scheids trapte erin. Op z’n Hollands gezegd: we werden verschrikkelijk genaaid. Epy (Drost) was er zo klaar mee dat hij na afloop in zijn eigen, slechte Duits tegen Haller zei: ‘Als jij naar Enschede komt, pakken we je’. Op de dag van de thuiswedstrijd hoorden we dat Haller ziek was achtergebleven. Had Eep hem toch bang gemaakt.”

Brama: „Dan noem ik weer Sheriff.We moesten naar Transnistrië, een staat in Moldavië die niet eens officieel bestaat. We scheurden keihard over een weg vol kuilen. Langs de kant stonden heel veel kruisjes. Bij de zogenaamde grens werden we door militairen met geweren tegengehouden, we moesten betalen. Een bizar avontuur. Ik hou niet zo van trips naar die landen. De armoede daar is vreselijk, alles is grijs en somber. Mensen lachen niet en stralen geen levensvreugde uit.”

Meest bizarre duel, deel 2
Van der Vall: „Eskisehirspor- uit. We konden zogenaamd niet in de buurt landen van Eskisehir. Ze lieten ons acht uur met de bus rijden. Links en rechts was een diep ravijn. Hou op, het was doodeng. Onderweg heeft kok Jacques Bos biefstukjes gebakken, op een gasstelletje langs de kant van de weg. René van de Kerkhof was zo wagenziek dat hij niet kon spelen.
Ons hotel was ergens tussen het vliegveld en het stadion. Kwamen we in het stadion, lagen de tenues nog in het hotel. Vreselijk. We verloren ook nog. Achteraf was het een prachtig avontuur. En we hebben wraak genomen: thuis wonnen we met 6-1.”

Brama: „Rubin Kazan-uit, in het ijskoude Moskou. Peter Wisgerhof en ik zagen voor de wedstrijd dat een thermometer -17,4 aangaf. Maar de mensen daar zeiden: ‘ Deze doet het niet’. Ze moffelden dat ding gewoon weg! In die kou spelen had eigenlijk niet gemogen, vind ik. In het hotel was het bloedheet, wel 25 graden, omdat ze er staatsverwarming hebben, die je niet uit kan zetten. Douglas en Rosales stonden bijna te huilen van de pijn. Zij zijn die kou al helemaal niet gewend. Tijdens de wedstrijd ging het wel, we waren dik ingepakt.”

Vroeger en nu
Van der Vall: „Als ik terugkijk, zie ik vooral mooie momenten. Hoewel, we zijn eens met een Toepolev van Moskou naar Tbillisi gevlogen. Ik zweer je dat er een buschauffeur achter het stuur zat. Epy en ik hadden illegaal een tas gehaktballen meegenomen. We hadden gehoord dat we daar alleen schapenvlees zouden krijgen. Niemand at wat op die trip, zo slecht was het.
Iedereen viel af, behalve wij. Eep zei: ‘Wie een bal wil, moet vijf piek betalen’. We hebben ze allemaal zelf opgegeten. Als ik kijk naar de spelers van nu, is er een groot verschil. Alles wordt geregeld. Zij kunnen op het vliegveld zo doorlopen. Wij namen speldjes mee om mensen een beetje om te kopen. En dan nog lieten ze ons lang wachten en kwamen we altijd vermoeid aan.”

Brama: „De verhalen van Kick zijn prachtig, zij moesten in Turkije langs de kant van de weg eten, wij zouden naar een restaurant gaan.
Wij hoeven niets te doen, alles wordt geregeld. We stappen in de bus, in het vliegtuig en zitten een half uur later in de lucht. Alleen ons paspoort en de toilettas moeten we zelf meenemen. En dan nog vergeten we van alles als we uit het vliegtuig stappen. Het is een andere tijd. Kick klaverjaste met Epy Drost. Wij kijken films op de laptop en de iPad.”

Bron: Tubantia