Prince Polley

Prince Opoku Bismark Polley Sampene (Geboren in Kumasi op 4 mei 1969) is een voormalige Ghanese voetballer die voor een groot aantal Nederlandse en Belgische voetbalclubs uitkwam.

Carriereverloop
Hij begon zijn voetbalcarrière bij Asante Kotoko in zijn geboortestad Kumasi. Met die club behaalde hij driemaal de Ghanese landstitel. Hierna maakte hij de overstap naar Sparta Rotterdam. Na hier twee seizoenen gespeeld te hebben, speelde hij verder onder andere voor Beerschot AC, Germinal Ekeren, FC Twente, SC Heerenveen en SBV Excelsior. Na een jaar amateurvoetbal bij VV Heerjansdam, waarmee hij naar de Hoofdklasse wist te promoveren, rondde hij zijn carrière af bij het Zwitserse FC Aarau.

FC Twente
Prince Polley werd in 1992 gecontracteerd en groeide al snel uit to publiekslieveling. Mede door zijn goal waardoor FC Twente voor het eerst in de historie uit wist te winnen bij Ajax  zorgde ervoor dat Polley nooit zal worden vergeten bij de trouwe aanhang. Beelden van het doelpunt zijn hieronder te bezichtigen.

Polley speelde 54 competitiewedstrijden voor FC Twente waarin hij 20 keer wist te scoren.

Afrika cup
Hij kwam voor het Ghanees voetbalelftal uit op de African Cup of Nations van 1992 en 1994. Daar vormde hij samen met Abédi Pelé en Anthony Yeboah de frontlinie van de Black Stars. In de halve finale van de African Cup van 1992 maakte hij de winnende treffer in de wedstrijd tegen Nigeria. In 1994 maakte hij in de groepsfase in de 87e minuut de winnende treffer tegen Senegal. Hiermee nam hij naar eigen zeggen wraak voor de beslissing van de Ghanese bondscoach hem niet in de basis op te stellen, na de erbarmelijke omstandigheden die hij voorafgaand aan de African Cup bij een trainingskamp had moeten ondergaan.

Jan van Halst over Polley
Als voetballer was Prince Polley natuurlijk een vreemde vogel, die slechts communiceerde met doelpunten. De keren dat zijn teamgenoten hem probeerden uit te leggen hoe hij zich in het veld tactisch moest bewegen waren ontelbaar. Elke aanwijzing van trainer en speler werd met zijn typerende lach instemmend ontvangen. Waarna hij doodleuk weer finaal de verkeerde kant op liep. Vlak voordat de situatie voor de verstandhoudingen binnen de ploeg onhoudbaar werd, schoot hij er in één wedstrijd even drie in. Waren wij weer stil. Uiteindelijk vroeg ik me wel eens af: is hij nu die vreemde vogel, of zijn wij zélf, met al onze tactische praatjes, vreemde vogels? Op het sociale vlak vertoonde hij ook wat vreemde trekjes. De uitnodiging om bij ons thuis eens lekker te komen fonduen, werd met een brede grijns geaccepteerd. Wat vreemd vond ik het dat hij de bewuste avond niet op kwam dagen. Later begreep ik van hem dat hij in slaap gevallen was. Toen hij met de volgende twee uitnodigingen hetzelfde omsprong, werd ik pas echt kwaad. Als pleister op de wonde schoot hij er de volgende wedstrijd twee in en vroeg lachend of ik nog boos was.

Bron: Wikipedia

[nggallery id=80]

[vimeo]8573482[/vimeo]