Nieuws

Over trommels die niet zwijgen! (FCT-RJC)

Over trommels die niet zwijgen! (FCT-RJC)

Over trommels die niet zwijgen!

Eindigde ik mijn voorbeschouwing nog met de wens, dat ik hoopte dat het de verre reis wel waard zou zijn? Nou mensen, niet alleen de reis was prachtig, maar ook het weer, de wedstrijd en wederom de terugreis. Elke Eurocent dubbel en dwars waard!

Om 13.15 uur mocht ik mijn kooitje in Kunrade verlaten. Meteen al bij de auto werd ik geconfronteerd met een fervente Feyenoord supporter. Toen hij mij zag, had hij opeens een excuus om zijn vrouw niet te helpen met de nét gehaalde wekelijkse boodschappen. Hij wist mij te vertellen dat het jammer van mijn tijd en moeite was om zoveel energie in een club van het kaliber van Roda te stoppen terwijl we tóch nooit kans zouden maken op welke hoofdprijs dan ook! Nadat ik hem eerst vernietigend had aangekeken en toen dat niet het gewenste effect had, vertelde ik hem dat ik liever een live supporter van Roda was, dan dat ik een TV supporter van een andere club zou willen zijn. Verder vroeg ik hem waarom hij op dit moment niet onderweg was naar de wedstrijd van zijn "superclub"? Toen hij hierop géén antwoord kon/wilde geven vertelde ik hem, dat hij volgende week maar weer eens moest kijken op de ranglijst. Want mijn cluppie zou dan wel eens op die derde plek kunnen staan. En lachend ben ik en mijn auto gestapt.

Aangekomen bij het PLS scheen de zon en straalde mij onze clubkleuren tegemoet. Ik voelde het als thuiskomen. Op zulk soort momenten besef ik steeds weer, dat Roda méér is voor mij, dan alleen maar een club welke ik aanmoedig. Hier is de sfeer van vriendschap en verbondenheid de reden. De sensatie van het moment télt hier en nu! Het wachten op de bus, het instappen, het reizen, het aankomen op vreemd terrein, het uitstappen, het binnengaan van een ander zijn "Walhalla", ons cluppie zien spelen, het verdriet, het uitzinnig gevoel van geluk bij een doelpunt, het samen zingen, huilen, lachen, radeloos zijn, en de terugreis. Dit alles maakt een gewonnen, gelijk of verloren wedstrijd ónvergetelijk. De uren smelten tot minuten. En als je, net als ik, het voorrecht hebt om hier deel van te mogen uitmaken dan wéét je waarover ik praat! En ben je nog nooit mee geweest? Dan kán ik het jullie écht aanraden. Op het moment dat je meegaat hoor je erbij. Ongeacht of we jou wél of niet kennen. Behalve als je van plan bent om Oerwoud geluiden te gaan produceren, zoals een aantal jonge WSU-ers dachten te kunnen! Want dán kun je beter thuis blijven! Want gelukkig zijn er dán nog mensen die meegereisd zijn, én die hiertegen durven op te treden! Alle lof hiervoor!

Maar nu naar de wedstrijd, want daarvoor heet het een nabeschouwing hé?

Twente kwam uit de startblokken en meteen werd duidelijk dat mijn oogjes héél vermoeid zouden raken. Het was nét alsof ik de videorecorder op FF had geschakeld. tjonge, tjonge, wat ging dat snel. Vóór mijn oogjes wisselde de ene aanval zich af met de andere. Gelukkig voor ons (en voor mijn hartje), staat er een Kujovic in de goal van ons. Ja, ja, hij liet wel eens een bal uit zijn handjes schieten (nadat hij een duw gekregen had), maar hij zorgde er wel voor, dat Roda de 0 hield. Hierdoor kon Roda zelfs tegen het eind van die eerste helft, bijna op een voorsprong komen. Maar doordat deze goal nét niet viel is het met name aan de goed keepende Kujovic te danken., dat we met 0 - 0 de rust ingingen.

Tijdens de rust ging het gesprek over het hoge tempo van Twente, en dat ze dit nóóit de tweede helft zouden kunnen volhouden. Dus wij begonnen mogelijkheden te zien. Wel had ik steeds het vermoeden, dat we hier weer eens niet móchten winnen van die scheids en vlaggers! De indruk (hoe gekleurd ook!), was tóch, dat er weer eens véél te veel overtredingen tégen Rodaspelers niet gefloten werd. En dat eenzelfde overtreding door Rodaspelers begaan, wél weer afgefloten werden. Maar dit was mijn eigen (gekleurde) mening!

De tweede helft brak aan. En nu brak de hél los. Aaanval volgde op counter. Twente scoort niet. En Roda krijgt een vrije trap terhoogte van de zestien meter. Sergio legt de bal neer en .... raakt de lat. Weer een aanval van Twente afgeslagen door de tot dan toe goede verdediging, de bal wordt doorgespeeld naar de nét ingevallen Sonko.. Hij passeert zijn directe tegenspeler, gaat op de goalie van Twente af en..... SCOORT!!! Goaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaal...

Het spel gaat weer verder.. de trommels van het thuispubliek kan ik nérgens zien, maar deze maken mij langzaam gék! Onheilsspellend deze voortdurende drums.. Die van geen ophouden weten, alsof het machines zijn die nooit moe kunnen worden. Weer wordt een aanval van Twente afgeslagen, wederom een counter en Anastasiou kopt de bal, en... SCOORT! Goaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaal...

Uitzinnig worden we! De Hél van de drums wordt opeens de hemel op aarde! Onder het gejuich wordt weer afgetrapt, Ik sta de omstanders nog te omarmen en ons geluk kán niet op! Feyenoord staat achter! Mijn overbuurman zie ik al jankend van verdriet voor zijn TVtje zitten en wij staan hier te juichen, te zingen, uit ons dak te gaan en.... TEGENGOAL! Meteen wordt ik weer tot de realiteit teruggeworpen, het spelletje is nog niet gespeeld, het Twente publiek met 13.000 kelen en die verdomde trommels klinken OORVERDOVEND in mijn oortjes... De angst kruipt langzaam in mijn velletje terug! Weer die snelle aanvallen van Twente.. Waar halen ze toch verdomme die energie vandaan vraag ik mij af? Maar dát hoef ik eigenlijk niet af te vragen! Kijk maar eens rond, Luister maar eens! Die voortdurende Drums met hun eigen ritme, Die aanmoedigende koren uit 13.000 kelen! Verdomme jongens JULLIE staan ACHTER! Waarom zwijgen jullie niet??

Weer een counter en de nét ingevallen Berglund verandert zich ineens voor onze ogen in die Owen! Ooh wát is het voetbal mooi! Owen maakt zijn actie, gaat voorbij, loopt op de goalie af en.... SCOORT! We gaan winnen! We worden kampioen, Owen is voor het grijpen zo nabij! Dit kan niet meer kapot! Roda, Rodaaaaaaaa, Verrekte drums, en wederom willen die 13.000 kelen niet zwijgen, géén wanklank, géén gefluit, géén boegeroep... Neen 13.000 kelen opgejaagd door die trommels blijven zingen, roepen, dansen, schreeuwen! Waar ben ik hier terecht gekomen??? Oooh wat had ik deze sfeer toch ook eens graag gehad in ons eigen PLS! Jongens dán is het écht een hel voor de tegenstanders! Zélfs als die vóórstaan!

Twente stopt niet! Kujovic heeft wederom de bal, Ik weer opgelucht! Als hij de bal heeft dan kunnen we weer even adem halen. Hij gooit de bal naar Sonkaya, en op dát moment lijkt de video te stokken. Van Fast Forward naar still slowmotion! Geen geluid, geen drums, geen 13.000 kelen! Neen alleen maar mijn eigen bloedsomloop en mijn eigen ademhaling dringen tot mij door! Roda staat stil! de bal komt bij Heubach.. Hij schiet op doel, Kujovic redt!! maar niet genoeg! Cavens heeft de bal vrij voor het inschieten en Twente heeft de aansluitingstreffer!

En nét nadat ik dacht dat 13.000 kelen en een paar trommels nooit méér geluid kunnen produceren als ze al gedaan hebben? Zwelt het geluid met nóg meer decibellen aan. Ze worden hier helemaal gek! Wij kunnen hier met geen mogelijkheid tegenop! Alsof onze monden door kussens gedempt worden, wijzelf horen zelfs elkaar niet meer! Het kabaal produceert zóveel energie, dat je die als het ware van de tribune op de Twente spelers overslaat! We staan nog voor met 3-2. Maar in mijn hoofdje komt een gedachte op. We gaan toch hier niet verliezen hé?? Verdorie we staan vóór en ik begin aan verliezen te denken?? Ik schud mijn hoofdje en probeer die negatieve gedachte weg te gooien, maar die 13.000 kelen en die trommels!!! Twente stormt weer naar voren en... Goaaaaal!!! 3 - 3

Mijn borst doet pijn, mijn hoofd wil huilen, nog 10 minuutjes.. Ze lijken uren! Mijn lieve God, het zál toch niet waar zijn hé? Elke aanval van Twente snijdt nu in mijn hart. Ik schreeuw, Roda, maar ik hoor mijzelf niet.. De lucht is bezwangerd met de geur van bloed.. Ons bloed, het bloed van Roda... We liggen nu op de slachtbank, we worden ingekerfd! Maar voordat het mes mij nog meer kan verwonden wordt de wedstrijd afgefloten.. Einde 3 -3

Voor mij is dit gelijke spel een overwinning.. De spelers komen met bedrukte gezichten naar ons toe... Waarom jongens? Omdat jullie niet gewonnen hebben?? Luister dan om je heen? Het gejoel, gedans, gezang, getrommel blijft nog voortduren! Hier kun je niet tegenop! Jullie hebben hier een gelijkspel uitgesleept! Jullie zijn tóch de helden. Natuurlijk zul je achteraf horen dat je een 2 doelpunten verschil nooit mag weggeven. Maar in deze hel hebben jullie voor mij tóch het onmogelijke gepresteerd. Okee.. we hadden kunnen winnen, máár wat ik belangrijker vindt?? We hadden hier ook kunnen verliezen! Want eerlijk is eerlijk. Twente had met dit publiek en met dit elftal, hier en nu gewonnen moeten hebben! Ze verdienden het. En wij hadden dan niets te morren gehad. Neen jongens, Kop op! Jullie blijven mijn helden.. En Kujovic is voor mij tóch de matchwinnaar! Man of the match! Laat de anderen maar lullen!

En met dit gevoel, én het éne puntje liefkozend omvattend gingen we terug de bus in. Er werd op de terugweg gezongen en gedronken. Er werd zelfs nog een kleine discoshow gegeven (Waar hupie, onze chauffeur, eerst aan meedeed en daarna ons bestraffend ging toespreken), Hierna werd er zelfs nog een polonaise in de bus gehouden. Ik heb nooit geweten dat dit ook kon in een bus. En véél te vroeg waren we weer thuis.

Hier aangekomen namen we afscheid van elkaar en toen ik mijn auto om 2.00 uur voor mijn deur parkeerde, maakte ik nog stiekem een obsceen gebaar naar de donkere overkant van de straat, en hoopte ik dat die Feyenoorder een rusteloze nachtrust mocht hebben, terwijl ikzelf met een heerlijk gevoel de deur van mijn kooitje achter mij dicht sloot. En vlak voordat ik in slaap viel zwegen eindelijk die trommels!

Plaats reactie

666

0 reacties

Laad meer reacties

Je bekijkt nu de reacties waarvoor je een notificatie hebt ontvangen, wil je alle reacties bij dit artikel zien, klik dan op onderstaande knop.

Bekijk alle reacties