Van ‘focus’ tot ‘clean sheets’

FC Twente-trainer Steve McClaren praat naar buiten toe immer in zijn eigen clichés.
Maar intern weet de Engelsman, net als in zijn eerste periode in Enschede, de juiste snaar bij de spelers te raken. Na ruim twee maanden wordt in de kleedkamer zijn taal alweer vloeiend gesproken.

Hoe het seizoen van FC Twente ook afloopt, met de landstitel of zonder, trainer Steve McClaren heeft in korte tijd alweer flink zijn stempel gedrukt op de ploeg. Vooral mentaal is de metamorfose opvallend goed gelukt: de geesten van de voetballers zijn na twee maanden zichtbaar scherper en de uitspraken eensgezind. Peoplemanager McClaren laat iedereen bij FC Twente dezelfde taal spreken, net als bijna twee jaar geleden, in het kampioensjaar.

Ola John zei zondag na de 6-2 overwinning op PSV dat hij zeker wist dat FC Twente na de glorieuze zege niet zou gaan zweven. Geen grootspraak, maar gewoon verder gaan. ,,Ik verwacht geen rare terugvallen meer, zoals eerder dit seizoen. Geen stomme nederlaag na een grote zege. Er is wat wezenlijks veranderd bij ons.’’

De reden voor dat vertrouwen? „McClaren leert ons dat we altijd moeten zoeken naar de manier om te winnen. Hij zegt: Find the way to win. Daar geloven we in. We zijn mentaal veel sterker.’’

Terug naar donderdag 22 december. FC Twente speelde de achtste finale van de beker thuis tegen PSV. Co Adriaanse was trainer van de Tukkers. De spelers liepen er bij alsof de laatste energie uit het lijf geperst was. Er was geen geloof, geen wil, geen vertrouwen. De hoofdrolspelers konden het amper nog opbrengen om voor Adriaanse de benen in gang te zetten. Bekerwinnaar Twente werd in eigen huis uitgeschakeld ( 1- 2).

Rasverteller Adriaanse was voor de buitenwereld een feest, maar sprak een voor de spelers onbegrijpelijke taal, die nooit prikkelde. Hij keerde na de winterstop niet meer terug. Ola John vertelde na het ontslag van de trainer dat hij het wel jammer vond, omdat hij onder Adriaanse een basisplek had gekregen. Twee maanden later spreekt John al een aardig woordje ‘ McClarens’ en heeft zijn carrière een wilde vlucht genomen. „Maar niet alleen met mij gaat het goed, het hele team draait lekker. Dit geeft een boost voor het duel tegen Schalke. Daar moeten we ons nu op focussen.”

McClaren keerde begin januari terug bij FC Twente en concludeerde al snel dat hij iets essentieel miste in de groep: de ware winnaarsmentaliteit ontbrak. Op het trainingskamp in Maspalomas zag hij begin januari wel de potentie van het team, maar hij verzuchtte na twee oefennederlagen: „Ze moeten veel meer lef hebben, durven te spelen, te killen en erin geloven. Dit is puur mentaal.”

Met sportpsycholoog en goede vriend Bill Beswick (in dienst van FC Twente) doceerde hij de afgelopen maanden zijn specialiteit: krachttraining voor de geest. In Maspalomas doelde de trainer onder andere op Leroy Fer. Diezelfde speler stak tegen PSV een half veld over, liet twee man achter zich, om in het verhitte Phillips Stadion koelbloedig te scoren.

Voorin het persoonlijke taalboek van zijn trainer staat: focus. McClaren bedoelt daarmee: nooit verder kijken dan de volgende wedstrijd, richt je daar volledig op en leef daarvoor. Big game: elke officiële wedstrijd tegen welke tegenstander dan ook is groot en belangrijk.
Kill the beast or it will kill you: als je de opponent niet snel ‘vermoord’, ben je zelf aan de beurt.

Big lesson: winnen of verliezen, je leert er altijd van. Clean sheets: geen tegengoals incasseren. Kampioen wordt de club die zo min mogelijk goals tegen krijgt.
Rubbish: een puinhoop. Aanvoerder Peter Wisgerhof werkte in de eerste periode al intensief met de Engelsman samen. Na de wedstrijd tegen PSV maakte hij een dolletje toen de spelers na een minuutje feest alweer uit de kleedkamer kwamen om uit te lopen. Met een stalen gezicht zei hij: „PSV is geweest, we kijken vooruit. De focus moet op de volgende wedstrijd. Het is jammer dat we de nul niet hebben gehouden.”

Even later, met een knipoog: „Nou, we mogen er wel een avondje van genieten hoor, maar dinsdag (vandaag) laten we dit alweer achter ons en telt alleen Schalke.”

Hij knikte en hoorde het ook: de taal van de trainer.

Tubantia