Verlies FC Twente is meer dan een signaal

Topduels voor de winterstop bepalen doorgaans niet de eindklassering, maar ze geven wel een indicatie van de mogelijkheden. Niet de pijn van de nederlaag bij PSV (3-0) was dan ook het grootste probleem, veel verontrustender was dat de ploeg na de sof bij Ajax opnieuw niet thuisgaf in een grote wedstrijd.

Net als in Amsterdam eerder dit seizoen werd het angstige elftal van trainer Steve McClaren gisteravond in Eindhoven op alle facetten van het spel afgeschminkt.

Hoewel de Enschedeërs bij 0-0 (Leroy Fer) en 1-0 (Dusan Tadic) twee enorme mogelijkheden hadden, speelde de ploeg een kansloze wedstrijd tegen het veel agressievere PSV. De falende Tukkers mochten van geluk spreken dat Georginio Wijnaldum een fobie voor scoren heeft ontwikkeld, anders was de mentale schade nog vele malen groter geweest.

„Je kunt uren over tactiek en techniek praten, soms wordt een wedstrijd ook gewoon beslist door strijd. PSV speelde een duel op leven en dood, wij speelden gewoon een wedstrijd”, hekelde McClaren de flauwe instelling van zijn ploeg. PSV legde inderdaad veel meer energie en overtuiging in de wedstrijd, maar als trainers na afloop vooral praten over een gebrekkige wedstrijdmentaliteit, dan is dat vaak een afleidingsmanoeuvre.

De waarheid was dat Twente bij PSV ook op andere fronten tekortkwam: snelheid, slimheid en voetballend vermogen om maar eens wat te noemen. De spelers die in balbezit het verschil moeten maken (Leroy Fer en Nacer Chadli) misten na hun lange afwezigheid nog de inhoud en de vorm voor een wedstrijd op dit niveau. Maar wie compenseerde dat op andere plekken? Niemand dus. Bijna iedereen zakte in de topper door de ondergrens. De misverstanden waren ontelbaar, net als de foute passes en de keuzes van de spelers.

Wederom stond er een ploeg ophet veld die voor het eerst leek samen te spelen, er was geen samenhang, geen vertrouwen en geloof.
Waar je bij een andere titelkandidaat, zoals Ajax, duidelijk de hand van de trainer ziet in de ontwikkeling van het elftal, was FC Twente opnieuw een team dat niet in staat bleek om de bal een paar keer rond te laten gaan. „Als drie, vier spelers fysiek nog niet top zijn, wordt het heel lastig om hier te winnen”, sprak McClaren, die zelf verraste met het opstellen van Dmitry Bulykin als spits.

Het was vooraf al wel duidelijk dat Twente in Eindhoven niet het initiatief zou pakken en daarom was het ook zo opvallend dat de oefenmeester koos voor de statische Rus, die allesbehalve een counterspeler is. Het was uiteraard de bedoeling dat Bulykin als kapstok zou dienen, maar in de praktijk moest hij op 40 meter van de goal voortdurend het gevecht aangaan.

Een kansloze missie voor de aanvaller, die niet het vermogen heeft om de bal in de ploeg te houden.
Dit was nou typisch zo’n wedstrijd die schreeuwde om de snelheid van Luc Castaignos, ook al mist hij vooralsnog de gewenste vorm.

De meest kwetsbare linie van PSV, de achterhoede, werd zelden onder druk gezet door het onzekere Twente, dat vlak voor rust de 1-0 incasseerde van Wijnaldum. Aan die treffer gingen zoveel fouten vooraf dat McClaren er naderhand het stempel ‘comedy’ op drukte.

In de tweede helft lukte er helemaal niets meer bij Twente, dat in de slotfase bij de twee andere tegengoals op een gênante wijze te kijk werd gezet.

Dat PSV door de dik verdiende zege de koppositie weer heeft overgenomen, zal ze in Enschede een zorg zijn in deze fase van het seizoen. „Wij komen na de winter, als iedereen fit is, terug”, beloofde McClaren. Dat zijn mooie, hoopvolle woorden, maar zo langzamerhand worden de vraagtekens over de ware kracht van dit Twente wel steeds groter.

Twentsche Courant Tubantia