Zweedse liefde voor FC Twente

Een piepende telefoon tijdens de wiskundeles. Erik Mekkelholt (17) ziet een euforisch bericht van zijn vader Alexander in zijn inbox. Iets met FC Twente en een ontmoeting met trainer Steve McClaren, diezelfde avond nog.

De tweetalige Erik is in Zweden geboren en getogen, heeft een Zweedse moeder, maar werd na zijn geboorte door zijn Twentse vader meteen in het rood gedompeld. "Ik hou van FC Twente. Iedereen in mijn klas is voor Liverpool of Barcelona, ik ben voor Twente. Nee ik hoef echt niet uit te leggen waar de club vandaan komt. Je hebt van die gasten die werkelijk alle wedstrijden in de Europa League volgen."

En dan volgt een paar uur na de wiskundige formules het moment der momenten voor vader en zoon. Trainer Steve McClaren stapt op hen af, zet zijn vriendelijkste lach op, houdt een oppervlakkig praatje over Zweden, over voetbal, vraagt hoe Tukkers in het uitgestrekte Zweden terecht komen, neemt de tijd voor een foto en haalt Rasmus Bengtsson er nog even bij. Vier minuten later is het voorbij… een jongensdroom uitgekomen? "Nou ja, wel een beetje", lacht vader Alexander, 48 jaar. "Als kind kwam ik al in het Diekman. Mijn oom had cafe-restaurant Vrieler en bracht eten naar het stadion. Ik ging vaak mee en dan word je vanzelf getroffen door het virus."

De geboren Tukker liet ruim twintig jaar geleden zijn geliefde stad achter zich om de liefde voor een Zweedse een kans te geven. "Ik heb mijn baan opgezet en ben vertrokken, af en toe moet je een risicootje nemen", aldus de huidige eigenaar van een drukkerij. "Het bevalt me hier voor 80 procent heel erg goed. Die mindere 20 procent: de mensen zijn stug hier, Bengtsson is ook een typische Zweed. En ik mis Enschede, mijn familie, het even naar elkaar toe kunnen. Ik mis ook de intense beleving bij FC Twente. Als er iets gebeurt, ben ik er niet bij. Na het dakdrama treurde ik mee, maar dan van zo ver. Als ik in Enschede ben, ga ik altijd naar het stadion. In de fanshop zoek ik naar nieuwe boeken, zodat ik weer een stukje Twente mee kan nemen."

In een Zweedse huiskamer werd hartstochtelijk gejuicht toen Helsingborg op 31 augustus tijdens de loting uit de koker kwam. Alexander en Erik Mekkelholt roken hun kans om eens heel dichtbij hun voetballiefde te komen. Meteen schreef vader een smeekbede per mail. Ze wilden het liefst een ontmoeting met alle spelers, of in ieder geval met Brama, die hadden ze als jong jochie al eens gesproken in Malmo. "Jullie doen zo veel voor fans in Nederland, doen jullie ook iets voor ons?" Ze kregen de hand van de trainer, een lach en een foto. In Zweden wachten ze de volgende loting met smart af, maar voorlopig kunnen ze er wel weer even tegenaan.

Bron: De Twentsche Courant Tubantia / Fardau Wagenaar