Column: Een bloedrode toekomst

Afgelopen donderdag liepen mij de rillingen over de rug bij de trailer van de documentaire ‘Het laatste jaar van FC Twente’, die te zien was in het programma ‘De wereld draait door’. We zien daar Willy, samen met wat anderen bezig om de inhoud van de prijzenkast veilig te stellen voor het geval een curator deze in beslag zou nemen, mocht FC Twente daadwerkelijk failliet gaan. Brrrrrrr. Het is een gevoel dat nog even goed aangeeft hoe dicht we langs het randje van de afgrond zijn gegaan met zijn allen. In mijn gedachten passeerde alles weer even de revue. Die vijftig jaar historie en de toekomst die we ingaan.

1 juli 2015
Een verzengende hitte legde een lome deken over het parkeerterrein bij de Grolsch-Veste. De club bestond die dag precies 50 jaar en daar ik vond, en met mij meerderen, dat die dag niet ongemerkt voorbij mocht gaan, organiseerde ik een spontaan ‘feestje’ waarbij iedereen drank en eten meenam om te delen met medesupporters van de mooiste club ter wereld. De club werd verlamd door de ellende op financieel en bestuurlijk gebied, waarvan de uiteindelijke omvang voor iedereen nog onduidelijk was. Er vielen ontslagen en het werd ongepast geacht om namens de club het jubileum luister bij te zetten via een mooie viering. Dat de supporters dat vervolgens wel deden was niet meer dan logisch te noemen. Onze club en haar historie is per slot van rekening meer dan het toen nog redelijk maagdelijke rampjaar. Het is niet meer dan onze plicht om ‘heilige data’ en jubilea te eren als het om onze club gaat. Het werd een leuke bijeenkomst van die hard supporters, waarbij ook oud-spelers als Eddy Achterberg en Sander Boschker aanwezig waren. Enige reuring ontstond toen good old ‘Heubach hooligan’, samen met Erik Dijkstra en Gert-Jan Lassche het terrein opkwamen. Niet iedereen was gediend van de camera en het ongevraagd in beeld komen. Na enig heen en weer gepraat was de rust snel weergekeerd en stonden de beide heren, aan de kant van het kanaal, een van de hoofdpersonen van wat uiteindelijk een heuse documentaire zou worden te interviewen. En wat hebben ze veel meegemaakt sindsdien, evenals wij allemaal.

1 juli 1965
Op dezelfde dag, vijftig jaar daarvoor, zag FC Twente voor het eerst het levenslicht. 1 juli 1965. De ‘boreling’ dichtte men verschillende levenskansen toe. Was het immers niet zo dat de beide ‘ouders’ eerder tot elkaar veroordeeld waren dan dat het een passievolle relatie betrof? Zowel de zwarten als de groenen hadden een te slechte financiële positie om alleen door te kunnen gaan in het betaalde voetbal. Te weinig middelen om de broek zelfstandig hoog te kunnen houden. De gemeente nam het voortouw om te voorkomen dat een van beide clubs de stad zou ontvallen en ziedaar, ergens rond het middaguur van die eerste juli kon men ten burele van het stadhuis, de boreling voor het eerst horen krijsen. ‘Tis een rooi’n e’wodn’, fluisterde men al snel in het overuren draaiende geruchtencircuit. “De va en moo bint te beroerd om mekaar in de oog’n te kiek’n maor ze sloapt wa in’t zelfde nust, as dat moar wat wot”.

De eens zo trotse textielstad stond aan het begin van de neergang, toch was er overdag nog dat typische geluid te horen van de fabriekssirenes die her er en der afgingen. Een geluid dat hoorde bij de stad. Tienduizenden Enschedeërs zouden hun baan en velen hun eer en bestaansrecht verliezen in de komende jaren. Tegelijkertijd kondigde de nieuwe tijd zich aan. Aan de Parkweg vermaakte de jeugd zich ’s weekends met de muziek die later synoniem zou staan voor de sixties, in hotel dancing Modern. De Technische Hogeschool Twente was net zeven maanden ervoor geopend door Koningin Juliana en prins Bernhard.

Terwijl Shirly Bassey met haar bassig diepe stem de hit ‘Goldfinger’ de ether ingooide en Sam the sham and the Pharaohs het opzwepende "Woolly Bully" uitbrachten, tekende Willem de Vries, met het bedrag op een bierviltje, als eerste FC Twente speler een contract. De namen VV Enschede en FC Enschede werden ook nog geopperd, maar het was uiteindelijk onder de naam FC Twente’65 dat er op 22 augustus 1965 voor het eerst werd afgetrapt in de Nederlandse eredivisie.

Hoogte- en dieptepunten
In de, nu meer dan vijftigjarige geschiedenis van de club, hebben we vele hoogte- en dieptepunten meegemaakt. De gewonnen en verloren bekerfinales, de landstitel, de Uefa-Cup finale, het bijna faillissement in 2003, de degradatie, het team met nog steeds het laagste aantal tegendoelpunten ooit (13 in seizoen 1971/1972).Gemiddelde bezoekersaantallen van minder dan 6.000 in de jaren 1989 tot 1992, wedstrijden tegen Arsenal, Tottenham Hotspur, Juventus, Inter Milan, Bayern München, Manchester City, Anderlecht. Halve finale Europa cup 2, Uefa cup, Champions League, kwartfinale Jaarbeursstedenbeker, wat al niet meer.

Voor mij persoonlijk blijft nog steeds, naast het kampioenschap, het FC Twente van de jaren zeventig op nummer 1 staan qua herinnering. Dat middenveld met Arnold Mühren, Frans Thijssen en Kick van der Vall was het beste dat ik ooit gezien heb. Aangevuld met Pahlplatz en Zuidema tikten die de bal zo soeverein rond dat de tegenstander er minutenlang gewoon niet tussen kon komen. Het was bijna vernederend voor de tegenstanders, de voetballende dominantie van dat FC Twente was zelfs grensoverschrijdend. Een verloren gegane docu van de BBC is daar een voorbeeld van. Nooit meer heb ik zoiets gezien. Gloeiend van trots verliet ik toen dikwijls het Diekman stadion.

De afgelopen jaren kunnen we gerust betitelen als groot dieptepunt, waarbij de dienst werd uitgemaakt door de ellende vanaf de burelen in plaats van de prestaties op het veld.

Bedankt bestuur en medewerkers!
Dijkstra en Lassche noemen hun documentairefilm ‘Het laatste jaar van FC Twente’. We mogen blij zijn dat het dat niet is geworden. En dat zijn we uiteraard ook. Ook wij als supporters hebben daar een belangrijk steentje aan bijgedragen. Niet door opvallend te doen of iets bijzonders, maar gewoon door de club te blijven steunen zoals we gewend zijn te doen, waar en wanneer dan ook. Het geeft maar weer eens aan dat de supporters de kern vormen van iedere club. Tegenwoordig helemaal, waar de spelers en trainers van clubs wisselen zoals een rondreizend kermisgezelschap van plaats. Passanten in een wereld die steeds meer wordt gedomineerd door het grote (TV) geld. De documentaire zal een leerzame blik werpen op een turbulent jaar. Het mooie van alles is dat de club, door alle ellende en rampspoed, weer meer van ons is geworden. Dichterbij ons is komen te staan dan in de jaren daarvoor. We hebben als supporters zelfs de kans om mee te denken en toezicht te houden via Twente, Verenigt!

Hier mag ook best wel eens een woord van dank worden uitgesproken voor alle arbeid die de medewerkers en bestuurders van de club er in hebben gestoken om onze liefde voor de poorten van de hel weg te slepen. Onder zeer moeilijke omstandigheden hebben zij alles uit de kast gehaald om de club overeind te houden. Onno Jacobs, Jan Schutrups, Jan van Halst, Ton Heerts, Marcel Wendrich etc. Maar ook de nog overgebleven medewerkers op kantoor, van marketing tot communicatie. De mannen van Twente, Verenigt! De Vriendenkring. Bedankt allen!!

[google]En nu de toekomst
Het is inmiddels 1 september geweest en de transfers zijn gedaan. Onze paradijsvogel is gevlogen, maar wellicht krijgen we er een sterker collectief voor terug. Voorlopig geen Europees voetbal, dat zuigt. Voorlopig nog aan de leiband van de KNVB, dat zuigt ook. Het zal zwaar worden om te overleven, maar zeker niet onmogelijk. Ons geduld zal menigmaal op de proef worden gesteld, maar we hebben tenminste weer perspectief, we hebben weer een toekomst. Een toekomst die we ingaan met de lessen uit het recente verleden. Een toekomst ook die we meer dan ooit hand in hand met het bestuur en de club in zullen gaan, gewoon omdat de club weer normaal is gaan doen en meer van ons is geworden en we nooit meer mogen laten gebeuren wat er in de documentaire te zien zal zijn. Samen zullen we op de velden van tegenslag het zaad zaaien waar straks weer iets heel moois uit komt. Iets roods, iets bloedroods, iets zegevierend bloedroods. Iets roods dat nooit uit je hart verdwijnt.

COTE!!!

TAZ
[ligatus]