Column: Brief aan Epy

Hey Epy, ouwe held. Hoe staat het er nu voor ? Morgen was je 68 jaar geworden jongen.
Ik schrijf trouwens Epy in plaats van Epi, maar dat vind je vast niet erg gezien dat armbandje dat Xander kreeg en waarin je zelf ook Epy Schreef. Vond je dat echt chiquer staan ? Nu ja, zo belangrijk is het nu ook weer niet toch ?

Heb je Spitz kohn en Ton van Dalen al ontmoet ? Vast wel, Arend is nu ook ergens daarboven, die zul je vast nog wel tegenkomen, kun je even lekker bijkletsen.

Ik schrijf je deze brief ook omdat me iets van het hart moet. Ik mis de helden in het voetbal Epy. De mannen met alleen de kleuren en de katoenen shirts en de liefde voor de club die blijkt uit daden. Het voetbal is zo veranderd sinds jij heenging, eigenlijk te snel voor mijn gevoel.
Jonge gastjes verdienen nu wel vier keer zoveel als jij op je hoogtepunt en lopen als dank daarvoor de hele dag met grote koptelefoons door het leven, ze zien de fan bijna niet meer staan. Voetbal is een soort Pop- Circus geworden Epy waarin de spelers worden behandeld als zogenaamde idolen. Wist je dat ze tegenwoordig niet zijn weg te slaan bij kappers en beautysalons? 'Image' is hot nu. Maar dan wel een gemaakt image vind ik. Echte helden worden nooit gemaakt. Jij hoorde zo bij de club en bleef de club zo lang trouw dat het best uniek genoemd mag worden. De spelers van nu vertrekken net zo snel als ze gekomen zijn zodra ze drie keer op rij eens wat moois hebben laten zien. De clubs worden iets van voorbijgaande aard voor ze en de spelers zelf zijn in eerste instantie handelswaar geworden lijkt het wel.

We hebben nu vijf kanalen waarop we live naar voetbal kunnen kijken. De begintijden van de wedstrijden worden nu zelfs aangepast aan de uitzendtijden die het beste uitkomen. Heb jij ooit om 12:30 uur voor Twente een wedstrijd afgetrapt ? Nee toch ? Ja, lach maar…we moeten het er wel mee doen. Natuurlijk, de tijden veranderen, maar daarom nog niet altijd ten goede.

Weet je nog hoe je Volkmar Gross de stuipen op het lijf joeg nadat je weer eens zat te kloten in het eigen strafschopgebied, God wat kreeg die man de zenuwen van die capriolen van je.

Jouw knal in de Goffert hebben we nog op beeld hoor, dat schot dat een hele streek in extase bracht, nogmaals dank daarvoor. Die Fahdronc zei ooit over jou : “Mit dem Epy ist immer zirkus”. Dat zal een van de redenen zijn dat je maar tot 9 interlands bent gekomen. Als toenmalig speler van Twente moest je wel driemaal zo goed zijn als een speler van de ‘grote drie’ voordat je in aanmerking kwam voor het Nederlands elftal, dat weet je vast nog wel. Ja ja….dat je geblesseerd raakte speelde ook mee inderdaad.

Spitz zal je wel verteld hebben dat we drie jaar geleden kampioen zijn geworden. Ik weet zeker dat jij ook uit je dak bent gegaan en een heerlijke bal van Schippers hebt besteld op het einde van een lange dag. Smaken die daar boven ook zo goed ? Laat maar, ik hoor het al…. eet smakelijk man.

Tragiek en triomf liggen voor ons, gewone stervelingen dicht bij elkaar. Dat is ook de reden dat je zo geliefd bent en altijd zult blijven Epy. Als dikwijls kleinste mannetje het veld legde je risico in je spel en ging je voorop in de strijd. De ene keer verdween een terugspeelbal zomaar in het eigen doel en de andere keer knalde je de oergoal binnen. Niets zonder risico. Ook buiten het veld had je je zwakheden, zoals een ieder zwakheden heeft. Je was net een mens wat dat betreft en daar houden wij van. Geen grijze muis, maar een felrode paradijsvogel waar de littekens van het leven niet aan voorbij zijn gegaan.

Ook toen de club voor het eerst in het bestaan dreigde te degraderen kwam je nog terug als 37-jarige en gaf je alles om het onafwendbare te voorkomen. Dat hoorde bij jou, die volledige inzet en passie in het veld.

Laatst zat ik dat dikke boek dat over jou is verschenen door te bladeren. Volgens mij weegt dat ding wel 3 kilo of zo. Drie kilo vol met nostalgie.

Dat boek is een prachtig eerbetoon aan een speler die nooit uit het geheugen van de club Twente en de harten van de supporters zal verdwijnen. “Speler van de eeuw”, “Manolito”, “Mister FC Twente”. Waren er maar meer zoals jij in de huidige voetbalwereld te vinden, de Twentse voetbalwereld dan he.

Ik sluit af met je vast een fijne 68e jaardag toe te wensen morgen. Voor mij blijf je een Twentse held en eeuwig icoon. Over twee jaar bestaan we 50 jaar. Dat zal zeker niet ongemerkt voorbijgaan. Wat zou het mooi zijn he, de officiële opening van de Epy Drostlaan…wat grinnik je nu…:)?

Dag Epy

TAZ