Column: Dansende supporters

Er valt heel veel te schrijven over de wedstrijd tegen Bursaspor, maar het eerste wat me opviel was de fantastische sfeer die de Turkse fans in het stadion brachten. Wat een contrast ook met het vooroordeel dat je vaak hebt bij Turkse supporters. Ok, het vooroordeel werd voorafgaand aan de wedstrijd nog eventjes eer aan gedaan toen de Turken bij gebrek aan uitsupporters maar met elkaar begonnen te stoeien. De tegenstelling was echter nog geen uur later al zichtbaar toen je op de tribunes duizenden volwassen Turkse mannen een macarena-achtige act zag doen om hun ploeg aan te moedigen. Het toch zo trotse volk liet zien dat zelfs het meest verwijfde dansje niet te veel gevraagd was om de overwinning voor hun ploeg binnen te slepen. Waar bij ons de lange zijde soms al moeite heeft om de handen op elkaar te krijgen, was dit een choreografie waar Barrie Stevens van had gezegd dat ze vooral moesten doorgaan. Ik heb vol verbazing zitten kijken, al heb ik de zak met wokkels wel even weggelegd toen tijdens het dansje de shirts werden uitgetrokken om als vlag te worden gebruikt. Ik zag ineens turken met een vachtje waarmee wij onze bouviers niet eens meer naar de trimmer durven te sturen. Het vooroordeel over de lichaamsbeharing van de gemiddelde turk blijkt dan ook wel te kloppen. Desondanks niets dan lof over het fanatisme van deze supporters, al ben ik zelf meer van het zingen en schreeuwen dan van het dansen.

De wedstrijd zelf was meer spannend dan goed. De Turkse ploeg maakte gebruik van de momenten die ze kregen, maar imponeerde vooral door strijd en niet zozeer door een enorme kwaliteit. Twente maakte op beide vlakken echter te weinig indruk waardoor op het verlies eigenlijk weinig valt af te dingen.

Toch vielen er wel een paar zaken in het bijzonder op die ik graag even benoem. Bjelland die bij zijn oude club ook wel 'The grand old man' werd genoemd, bleek gisteravond soms ook in lijn met zijn bijnaam te verdedigen. Verder bleek het vluchtnummer voor de terugweg het enige dat onze controleurs Brama en Janssen gisterenavond wilden controleren. Hierop volgend werd pijnlijk duidelijk dat Schreuder nog maar bij les twee is van zijn cursus Spaans waardoor Gutiérrez het veld in is gestuurd met de instructie om zoveel mogelijk trucjes te proberen op plekken waar het eigenlijk niet kan. En tenslotte hebben we nog kunnen constateren dat McClaren thuis blijkbaar zo slecht slaapt op de logeerkamer dat Chadli even onze spits moest worden en Verhoek onze reddende engel. Dat laatste verraste me bijna meer dan de dansende Turken.

Ik maak me echter nog geen zorgen, want dit elftal heeft genoeg kwaliteit. Genoeg kwaliteit om dit seizoen alsnog te gaan pieken en als het meezit ook genoeg kwaliteit om volgende week de gemaakte fouten van gisteren te herstellen. Ik schrijf het collectief falen dan ook maar toe aan de overweldigende sfeer in het stadion, want probeert u vanavond maar eens bij de plaatselijke shoarmaboer uw bestelling goed voor te lezen terwijl er twintig half ontblote Turken om u heen de macarena staan te doen. Het is niet onmogelijk dat u de extra kruiden vergeet.

Ik wil u allen dan ook verzoeken om volgende week hetzelfde fanatisme mee te nemen naar de Grolsch Veste. Wees gerust, ik hoop niet dat u dit fanatisme gebruikt voor een dansje. En aangezien ik een goed beeld heb van het gemiddelde lijf van de twentefan hoop ik ook niet dat u het shirt uittrekt om mee te zwaaien zoals de turken deden. Nee, ik hoop dat u dit fanatisme omzet in lawaai, in gezang, in beleving. Zelfs aan de lange zijde. Zodat onze jongens aanstaande donderdag ook boven zichzelf uit kunnen stijgen en wij als supporter later dit seizoen misschien wel beloond worden met een bezoek van clubs als Liverpool of Inter. Dan doe ik als niemand kijkt namelijk alsnog een vreugdedansje…

Hannibal