Column: Helden van toen; Jan Jeuring

“Tsjonge, Luc man. Hoe kun je die bal nu missen ? Het is verdorie nog lastiger om hem naast te schieten dan hem tegen de touwen te jensen”.

“Ooohhhh, damn, weer een levensgrote kans gemist. Hij kon hem er met zijn slappe lul intikken door er gewoon tegenaan te lopen, hoe krig he dat toch veur mekaar man ?”

“Jahaaaa, Luc scoort, eindelijk. Mooie actie !!”

Spitsen doen altijd een meer dan gemiddelde hoeveelheid stof opwaaien. Fans raken er nooit over uitgepraat. De een vindt hem een jonge veelbelovende spits die alleen maar sterker wordt, de ander vindt dat hij al genoeg kansen gemist heeft en het team continu punten kost. Dat hoort ook zo en daar is ook niets mis mee.

Ondertussen is de winterstop aangebroken en vinden we Twente terug op een keurige derde plaats. Het was uiteraard mooi geweest als we als winterkampioen het jaar hadden kunnen afsluiten, maar de laatste winterkampioen die ook in de maand mei de bloemen in ontvangst mocht nemen was FC Twente in het seizoen 2009/2010. Voor zover de statistiek. Indien het team erin slaagt om het huidige niveau door te trekken naar de tweede seizoenshelft, met alle groei die nog mogelijk is, is de kans op directe plaatsing voor Europees voetbal gewoon behoorlijk groot. Al het meerdere is een flinke bonus. En wie had dat gedacht voor aanvang van het huidige seizoen, toen de grafredes bij wijze van spreken al klaarlagen ?

Twente gaat deze winter niet naar de zon. Een hele wijze beslissing. De laatste jaren begon de echte winter namelijk pas toen de winterstop was afgelopen en de competitie weer een aanvang nam. Waarom zou je met het hele zwikkie in de zon gaan lopen als je een week later moet spelen met een temperatuur rond het vriespunt ? De beste voorbereiding behelst een optimale acclimatisering en die krijg je door gewoon in Nederland te blijven. De maand februari zal van groot belang zijn voor de uiteindelijke kansen van FC Twente. In die maand wordt er achtereenvolgens gespeeld tegen Heerenveen uit, PSV uit, Vitesse thuis en Feyenoord thuis. Een goede voorbereiding onder zoveel mogelijk gelijke omstandigheden lijkt me dus een goede zet.

Maar goed, ik zal u eens meenemen naar een geheel andere winterstop lezer. En een geheel andere spits. Een winterstop waarin schrijver dezes een vriendschappelijke wedstrijd speelde tegen een van grootste club iconen uit onze geschiedenis; Jan Jeuring. Kleedt u warm aan want het is ijzig koud, een graadje of min vier, ergens begin jaren tachtig.

Jan speelde al een tijdje weer voor Sportclub Enschede na te zijn gestopt met betaald voetbal. Destijds speelde ik in het jeugdteam van dezelfde club en de trainer leek het wel een goed idee om mij eens als voorstopper uit te proberen in een ingelast oefenduel tegen de selectie van Sportclub. Vooraf kwam hij naar me toe en gaf aan dat Jan Jeuring mijn directe tegenstander zou zijn en hij met hem had gewed dat hij niet tot scoren zou komen.

Ik vond het prachtig en zag de beelden weer voor me waarin Jan, scorend voor Twente en buffelend voor Twente, veel indruk op mij maakte als jong knaapje. Vooral die schitterende overwinning uit tegen Feyenoord, dat toen een heel goed team had , stond me nog goed bij 1-3. Met zijn allen voor de TV ,want ons Twente had in Rotterdam gewonnen. Het was 1973 en in dezelfde maand maart scoorde hij in een kolkend Diekman de twee doelpunten tegen OFK Belgrado waardoor Twente de halve finale van het Europacup toernooi haalde. Ook een fraaie omhaal goal tegen Feyenoord thuis ontrolde zich weer voor mijn geestesoog.

Omhaal Jan Jeuring

Anyway, terug naar dat vriendschappelijk duel op bevroren ondergrond, gespeeld met zaalschoeisel. Ik deed mijn stinkende best en had hem de gehele wedstrijd in de zak. Qua leeftijdsverschil had hij mijn vader kunnen zijn (weliswaar een jonge vader, maar toch) Beide met een trainingspak aan, een sweater daar overheen en hij nog een hesje, ging het hard tegen hard. Ik had al de nodige butsen opgelopen na een serie kopduels, maar Jan begon steeds meer te zweten. Ik wist dat hij sterk was aan de bal en graag met de rug naar de tegenstander staat om vandaaruit al draaiend de doelgerichte actie te maken. Vlak voor tijd kwam die actie dan ook. Het ging echter zo snel dat ik de bal slechts na kon kijken toen deze tergend langzaam het doel in verdween. Tot op de dag van vandaag vraag ik me nog steeds af hoe hij dat flikte. Bal aannemen, rechts faken en links gaan en direct schieten, zoiets was het. Mijn respect voor deze speler werd er uiteraard niet minder door. Na afloop kwam hij naar me toe om me te complimenteren met mijn spel. Dat was natuurlijk wel leuk, maar Ik had er echter nog steeds de pee in dat hij toch tot scoren kwam.

Later kwam ik regelmatig op een zondagmiddag in zijn cafetaria aan de Wesselerbrink, o.a. omdat daar altijd het radioprogramma ‘Langs de lijn’ aanstond. Jan leefde altijd mee als een supporter als er een flash over Twente werd uitgezonden.

Ooit kwam hij bij Twente spelen voor 1500 gulden en een brommer. Als 18-jarige in zijn eerste jaar werd hij direct clubstopscorer. Jarenlang was hij alltime clubtopscorer totdat N’Kufo die titel overnam.

Geboren en getogen in Enschede, 11 seizoenen actief in het rood met het Ros, nooit voor een andere club gespeeld dan FC Twente (kom daar nu nog maar eens om), altijd inzet tonend en hard werkend. 103 competitiedoelpunten, 19 Europese doelpunten en 15 doelpunten in de KNVB bekercompetitie. In zijn laatste wedstrijd voor Twente haalde hij zijn eerste echte prijs, de bekerfinalewinst op Zwolle. Jan scoorde de derde.

Een mooi afscheid heeft hij nooit gehad, misschien ook niet gewild. Maar als we standbeelden hebben laten maken voor iconen als Epy en N’Kufo , mag wat mij betreft deze jongen van de stad zeker niet ontbreken. Jeuring= Clubheld !!

Ik sluit af met een ieder een goed kerstfeest te wensen, in geluk en gezondheid en de nabijheid van uw naasten en daar waar dat ontbreekt de wetenschap dat die naasten in gedachten bij u zijn.

TAZ