Column: Kleine Keizer Syndroom

Kameraad Leon ten Voorde beperkt zich tegenwoordig tot lofzang en accolades zoals ‘De Twentse Armada komt Thuis aan de Costa del Sol’ een titel vol bravoure gevolgd door een opportunistische riedel van nietszeggende Evangelische Omroep romantiek.

Dat kameraad Leon geen kennis heeft van de Spaanse Armada valt hem te vergeven. Zijn loyaliteit ligt overduidelijk bij Secretaris Generaal en chairman Ted van Leeuwen, voorzitter van de Centrale Tukkerse Voetbalstrijd Raad. Het negeren van olifanten in de Twentse kamer door Leon, die vroeger tegen aristocraten als van Halst en Verbeek ten strijde trok, is dus geen grote verrassing.

De eerste veldslag van 2020. Een hemeltergend slechte
eerste helft doordrenkt van anti-voetbal en complete absentie van het beloofde
en begeerde ‘herkenbare voetbal’, behalve dan het herkenbare breien voor eigen
16. De Rode Bus parkeren lijkt het nieuwe devies. Dit stond met geen pen
beschreven, toch een noemenswaardige olifant?

Natuurlijk ontbreekt in communistische regimes elke vorm van journalistieke integriteit. Daarom is de grotere olifant, die in de kamer staat te stampvoeten op Ming-dynastie vazen, ook nooit besproken.

Kleine Keizer Syndroom

Kameraad Garcia mocht aan de slag met in de hand het Rode Boekje der opzwepende patriottistische teksten. Een nieuwe voetbal-dynastie. Het visioen van chairman Ted, jong filosofisch voetbalbloed met goddelijk Latijns elan! (recentelijk falen in Gelderse streken met broeder Ferrer (Vitesse 2010, red.), blijkbaar niet van historische waarde).

De Eeuwige Minister van Propaganda, veteraan kameraad Richard Peters, die revolutie na revolutie op wonderbaarlijke wijze heeft weten te overleven, leidde het charme offensief. Niemand vroeg zich luid af: Garcia? Alleen? Wablief?

De massa zag de transitie naar communisme. Het welbekende
machtsvacuüm voltrok zich en verbanning van oud, doch waardevol, bloed was een
onaangenaam feit. Toch, het liep uitstekend in de eerste weken door optimisme
en collectieve draagkracht van het proletariaat.

Echter, na een aantal nipt gewonnen veldslagen nam de
Rode Schare misstanden waar: Kameraad Brama speelde plots op 8. Tegen Venlonaren
was het management amateur-uur. Jong bloed ging vroeg naar de kant en
waardevolle strijdkrachten belanden in een reserverol. Kameraad Garcia leidde
Het Rode Leger tijdens de strijd om de glorieuze vaderlandse Beker, en faalde
opzichtig door, van tevoren aangekondigde, desinteresse.

Als klapper op de glorieuze Chinese vuurpijl stelde kameraad Garcia dat leiderschap, zonder chairman Ted bij naam te noemen, kameraad Vuckic op 10 wilde en kameraad Berggreen in de spits. Dus heeft kameraad Garcia exact dat als trouwe dienaar gedaan, maar was het resultaat, zo stelde hij laconiek en geïrriteerd: ‘niet zijn fout’.

Partij-intellectuelen stelden voorzichtig voor aan kameraad Garcia om ondersteuning door een mentor bij te voegen te overwegen. Waarop cynisch ‘bullshit’ klonk. Uitleg, hij en chairman Ted hebben samen veel ervaring, daarbij is het verval in zijn ogen zeer beperkt. Het klonk verwend, verwaand en egoïstisch. Diagnose: Little Emperor Syndrome, ofwel Kleine Keizer Syndroom.

Dat Garcia een Keizertje is blijkt wel vaker. Kleine
Keizer geeft vaak analyses van hoe het had moeten zijn, en niet van hoe het
werkelijk was.

De presentaties van ons Kleine Keizertje bestaan doorgaans uit incoherente verhalen met veel abstracte excuses. Lichaamstaal en gezichtsexpressie, ultra-laconiek. Hij heeft een puike selectie maar de Kleine Keizer hoopt op een greep van chairman Ted uit de staatskas om het tij te keren.

Chairman Ted staat zijn protegé onverstoorbaar bij, spreekt van bovennatuurlijke mysteries die productiviteit hebben bemoeilijkt en vermoeiing van strijdkrachten door overmatige arbeid, onze Supreme Leader verkoopt, zoals gewoonlijk, Supreme Bullshit.

[google]

De slag om Moeskroen, de tweede veldslag van het nieuwe jaar: Het beeld van de eerste helft was futloos en passief. Tien strijders op eigen grondgebied die vijandig territorium niet konden penetreren. De laatste minuten waren amusant maar gevoelsmatig verre van representatief. Toch, chairman Ted en Kleine Keizer Garcia zien de glorieuze vorm en strijdbare kracht van weleer, en slaan de positiviteits-tamtam.

Confucius stelde: Kennis is slechts de briljantheid in
de organisatie van ideeën. Het is geen ware wijsheid. De ware wijsheid gaat
voorbij aan kennis.

Deze woorden hebben wat mij betreft betrekking op FC Twente, en maken het argument voor (minimaal) een ervaren assistent. Garcia, een leuke joviale jongen met goede bedoelingen, mag dan wel enig kennis en enig ervaring hebben, maar, evenals Ted van Leeuwen wat betreft het trainersvak, zeer zeker niet voldoende wijsheid!

M. Bos