Column: Wat een heerlijke wedstrijd

Nu de kop eraf is weten waar we voorlopig staan als FC Twente. Medekoploper in punten, maar al wel een punt achterstand op Ajax als je kijkt naar doelsaldo. Een team dat nog zoekende is naar evenwicht op het middelveld. Elke dag nieuws over transfers die niet, nog niet of nog net niet doorgaan. In ieder geval Europees voetbal, misschien zelfs nog wel Champions Leaque. Kortom: tot nu toe goede resultaat ondanks zenuwachtig en onrustig voetbal met een elftal met heel veel potentie.

Tegen AZ oogde het elftal onrustig. De vroege voorsprong kon niet uitgebouwd worden. Dus had je weer het vertrouwde gevoel terug dat we, als we winnen, het steeds weer met een minimale marge zal worden. Maar goed, met zo’n seizoen zijn we wel kampioen geworden. Maar goed voor de bloeddruk is het niet.

Afgelopen dinsdag zag je voetbal in onze Veste waarvoor je naar het stadion komt. Wat een heerlijke wedstrijd. Dat doet toch wel echt verlangen naar meer wedstrijden in de Champions Leaque. Tegen Benfica wederom onrust in het elftal, mede door het vroeg vastzetten van de tegenstander. Eigenlijk zoals Veldheer Co het bij onze FCT graag wil hebben.
Ook hier kregen we ruim reden tot juichen vroeg in de wedstrijd, maar stonden we binnen een half uur in de eerste helft weer met beide benen op de grond. We speelden de eerste helft eigenlijk met tien man. De linkervleugel was lam. Bajrami was, laten we het voorzichtig houden, nogal ongelukkig in zijn acties. En stond hij een keer volledig vrij, zagen ze hem over het hoofd. Hoe logisch was de wissel in de rust en even later het inbrengen van John. Er kwam ‘schwung’ in het team. En zoals zo vaak in de tweede helft leverden de aanvalsgolven richting Vak P een machtig mooie wisselwerking op met de supporters.
Geen trein meer te horen! Kom daar straks nog op terug.

Na afloop sprak ik een aantal Portugezen en met een glimlach zei ik dat het resultaat komende week wel eens goed zou kunnen uitpakken voor FC Twente. En dat is geen loze voorspelling. Kijk de wedstrijden van vorig jaar in Europa er nog maar eens op na.

Maar eerst moeten we nog een smetje wegwerken van verleden jaar. De jammerlijk verloren uitwedstrijd tegen Heerenveen, zal gerevancheerd moeten worden. De beelden van een zwalkend Twente staan nog op mijn netvlies. Ze gleden zo vaak uit dat het wel leek of ze op het ijs van Thialf speelden. Dat geldt trouwens ook voor ons huidige oogappeltje John.
Als het elftal de rust kan vinden in de opbouw zou het zichzelf, en ons ook, een groot plezier doen om snel de beslissing te forceren, gezien de inspanningen die geleverd moeten worden de woensdag erop in een warm (temperatuur: 28°) Lissabon.

Het elftal is nog zoekende. Niet verwonderlijk als een spelbepalend speler is vertrokken, een andere topper geblesseerd is en je sterspeler elke dag in verband gebracht wordt met een andere club. En een nieuwe trainer. Ik zou wel eens als schilderijtje aan de muur willen hangen tijdens een (voor)bespreking van de technische staf. Hoe zouden Schreuder, Pahlplatz en Mulder naar elkaar gekeken hebben toen Veldheer Co aangaf dat Ruiz niet zou beginnen in de basis tegen AZ. Hoeveel tegengas kunnen ze geven? Hoeveel tegengas vinden ze nodig om te geven? Twee vragen, twee vraagtekens. We zullen het gedurende het seizoen verder ontdekken.

Veldheer Co. Tijdens een training op vrijdag in de Grolsch Veste stoorde hij zich aan de langsrazende treinen. ‘Als back schrik je je toch een ongeluk als zo’n trein langs komt’, aldus Veldheer Co. Dus werd er opdracht gegeven om zwarte doeken te bestellen om die in de gaten tussen de tribunes op te hangen. Nu moet u weten dat ik al enkele seizoenen mijn vaste stekje heb ter hoogte van de cornervlag bij vak 127. Precies bij zo’n opening aan de spoorkant dus. Tochten doet het daar bijna altijd, maar ik heb er nog nooit een trein voorbij horen komen. Misschien ga ik zo op in de wedstrijd dat ik me afsluit voor externe zaken als geluid van buiten het stadion. Maar ik denk dat het meer aan de sfeer van ons prachtige voetbalstadion ligt. Veldheer Co maakte zijn opmerking voorafgaand aan zijn eerste wedstrijden in de Veste. Zou hij na twee ervaringen op de bank er nog steeds zo over denken?

Bert Hassink