Brama ervaarde ongemak bij afscheidswedstrijd: "Vond het te veel eer, ik ben maar gewoon Wout"

Wout Brama stopte na afgelopen seizoen met voetballen. De clubheld van FC Twente nam na de laatste wedstrijd tegen Sparta Rotterdam in de Grolsch Veste met tranen in zijn ogen afscheid van de fans. Al was dit niet de laatste keer in 'zijn thuis', hij kreeg namelijk een afscheidswedstrijd. De nuchtere Tukker vond dat leuk, maar ook wel een beetje ongemakkelijk.

De wedstrijd vond plaats op 8 september in een goed gevulde Veste, er waren zo'n 25 duizend supporters aanwezig. Brama kijkt terug op een geweldige dag. "Het was een bijzondere dag. Ik krijg nog steeds reacties van mensen die bij het duel waren en de sfeer zo mooi vonden", vertelt hij bij TC Tubantia. Waar de clubicoon het meeste van genoten heeft? Dat de rest het ook naar zijn zin had. " De media, de stewards, de supporters, de spelers en de trainers, iedereen vond het geweldig. Dat vond ik misschien wel het allermooiste."

Al was de defensieve middenvelder aan het begin wel terughoudend. "Ik had vooraf best mijn twijfels, maar je kunt zoiets natuurlijk onmogelijk weigeren." Zoals we de nuchtere Brama kennen was het voor hem allemaal iets te veel. "Ik vond het te veel eer. Ik ben maar gewoon Wout uit Twente. Een schilderij hier, de liederen, alle spandoeken. Het was prachtig, maar misschien ook wel too much."

Zijn echte afscheid had hij immers al gehad. "Voor mijn gevoel was Sparta de afsluiting van mijn voetbalbestaan. Dit voelde meer als een reünie. Ik genoot hier van, maar de wedstrijd tegen Sparta deed ook vooral pijn." De druk om het Europees voetbal toen binnen te halen was groot, van druk was dan ook geen sprake in zijn allerlaatste wedstrijd. "Bij die afscheidswedstrijd voelde ik geen spanning. Dat was voor mijn gevoel één groot feest. Ik voelde mij daar ook al geen voetballer meer.”

Tijdens het grote feest werd er onthuld dat de clubicoon een standbeeld zou krijgen naast de twee standbeelden die er al staan, van Blaise N’Kufo en Sander Boschker. "De supporters hebben dat geïnitieerd en vinden het belangrijk, dus ook daar kon ik eigenlijk geen ‘nee’ op zeggen." Brama heeft daar zelf nog een beetje moeite mee. "Straks kijk ik hier elke keer tegen mijn eigen kop aan. Het is een blijk van waardering, maar ook ietwat ongemakkelijk", besluit hij.