Hoe Michael Mols een ander mens werd door een hersentumoroperatie

Nog geen drie maanden geleden maakte voormalig FC Twente-speler Michael Mols bekend dat hij geopereerd was aan een hersentumor. De 53-jarige Amsterdammer kreeg de diagnose, moest meteen in het ziekenhuis blijven en werd anderhalve week later geopereerd aan de tumor, die achteraf goedaardig bleek. De operatie duurde maar liefst zes uur. Het was een vreemde periode voor Mols, die hem een ander mens maakte.

"Het drong niet echt tot me door. 'Oké, een operatie, doe maar'", blikt Mols terug in gesprek met De Telegraaf. "Ik was alweer met mijn gedachten bij de volgende stap. Na de operatie ga ik revalideren, herstellen en weer verder. Het is de mentaliteit die ik had als voetballer, als ik een zware blessure had. Iedereen om me heen werd emotioneel. Mijn trainer Peter Teijsse kon acuut geen training meer geven toen hij het hoorde, zo aangedaan was hij. Maar ik zelf was heel rustig. Ik zat al bij de volgende stap. Ik had zoiets van: 'Kom maar op.'"

"Wat wel indruk op me maakte, was of ik kaal zou worden. Hoe zou ik eruit gaan zien? Voor de operatie heb ik mijn haar zoveel mogelijk één kant op gekamd, zodat ik het over het kale gedeelte heen zou kunnen gooien. Maar het viel uiteindelijk mee wat ze weg hadden gehaald", zegt de oud-spits die van 1993 tot 1996 voor FC Twente speelde.

Nu ziet Mols het grotere plaatje meer. "Ik ben me er nu veel bewuster van hoe het ook had kunnen zijn. Ik moet dankbaar zijn dat ik er zo goed uit ben gekomen. Ik heb een filmpje gezien op Instagram van een vrouw die na een hersentumor-operatie nog nauwelijks kon lopen. En hier op de sportschool traint iemand die in het begin na ook zo’n operatie helemaal niet kon praten. Tegen mij is ook gezegd dat dat zou kunnen gebeuren. Of dat ik het niet meer zou kunnen navertellen. Het drong toen niet bij me door, maar wel bij mijn vrouw en mijn broer. Die waren heel emotioneel."

"Ik ben door alles wat er is gebeurd een ander mens geworden, veel opener, maar ook veel emotioneler. Als ik verhalen hoor over mensen die ook dit hebben gehad, dan raakt me dat enorm. Maar ook bijvoorbeeld als ik op het journaal beelden zie van de Gazastrook van de kinderen daar. Of Opsporing Verzocht met oudere mensen die bestolen worden, dan kan ik daar zó kwaad om worden. Dan zou ik die daders wel een beuk willen geven."

"Ik geniet na mijn operatie echt van simpele dingen, zoals lunchen met mijn vrouw, samen met mijn zoon trainen op de sportschool of ’s avonds met mijn vrouw de hond uitlaten. Die hond konden we krijgen omdat een bevriend stel uit elkaar ging. Ik wilde het eerst niet, want het leek me lastig als je een keer weg wil. Maar nu ben ik zo gek op dat beessie. Hij komt ’s avonds altijd bij me op de bank liggen. Dat komt ook doordat ik ’m verpest heb met 'snoeppies'."

"Ik ben iedereen zo dankbaar. De artsen natuurlijk en de verpleegkundigen, maar ook wat andere mensen allemaal voor me hebben gedaan. Mensen van de sportschool, mensen uit het voetbal, supporters van Rangers en FC Utrecht. Kaarten, bloemen, taarten. Dat mensen dat allemaal voor je over hebben. Sommige buren bij ons in Badhoevedorp kende ik amper, maar die hebben ook iets gedaan", aldus Mols.

"Er was een stukje op Facebook van een Utrecht-supporter dat zo mooi was. Dat heeft me echt geraakt. Ik krijg nog steeds kippenvel als ik het teruglees. En twee Rangers-supporters, vrienden van me, waren zo betrokken bij me dat ze op één dag op en neer gevlogen zijn vanuit Schotland om me op te zoeken in het ziekenhuis. Om hen te bedanken heb ik ingelijste shirts van mijn treble met Rangers en mijn Oranje-debuut meegenomen op mijn laatste bezoek aan Glasgow."

"Na de operatie probeer ik vooral ook andere mensen blij te maken. Dat maakt me zelf ook blij. Voor mijn 53-jarige verjaardag ben ik met mijn zoon, broer en een hele groep vrienden naar Glasgow geweest. In totaal met veertien man. Daar zijn we gaan eten en stappen en hebben we de League Cup-final tegen Aberdeen bezocht. Plezier hebben met elkaar en genieten van leuke dingen. Zo sta ik nu in het leven. Ik ga niet klagen of me ergens druk om maken. Ik ben dankbaar voor de tweede kans die ik heb mogen krijgen", besluit de oud-speler van FC Twente.