Misidjan heeft nog altijd vragen over de dood van zijn 'broer' Lukoki

Vanavond staat de return tussen Ajax en FC Ludogorets op het programma in de play-offs van de Europa League. Een bijzondere wedstrijd voor Virgil Misidjan, want het zijn twee oud-werkgevers van zijn overleden maatje Jody Lukoki. Vorige week in Bulgarije was er al een eerbetoon aan de op 29-jarige leeftijd overleden aanvaller. "Jody Lukoki! Jody Lukoki! Jody Lukoki", werd er toen gezongen vanuit het uitvak. Misidjan heeft ervan genoten. "Hij zal niet vergeten worden, en zeker niet door mij", vertelt hij in gesprek met de NOS.

Hij en Lukoki waren twee handen op één buik. Het was ook Misidjan die de voorzitter van de Bulgaarse club adviseerde om Lukoki aan te trekken. Ze streken neer in het stadje Razgrad waar ze naast elkaar gingen wonen. "We zagen elkaar dag in dag uit en deden alles samen. Als ik iets nodig had, dan klopte ik bij hem aan. Jody had ook een zoontje, die ik van kleins af aan heb leren kennen. Dat was ook het zoontje dat na de dood van Jody bij het afscheid bij Twente was."

Volgens Misidjan was er dan ook geen sprake van vriendschap. "Of hij mijn beste vriend was? Nee, we waren broers van elkaar." Bij FC Twente werd het tweetal weer herenigd. Ook toen deed Misidjan wederom een goed woordje voor zijn 'broer'. "Ik sprak met de trainer Ron Jans en zei: het zou heel fijn zijn als Jody ook hier komt spelen. Bij Ludogorets had ik hem ook al getipt, dus ik was een beetje zijn zaakwaarnemer, haha. Nee, zonder dollen. Jans kende hem ook al van zijn tijd bij PEC Zwolle, dus het was een logische stap.'

Het tweetal had na de successen bij Ludogorets grote plannen bij FC Twente. "We waren klaar om Nederland te laten zien dat we een van de betere duo's op de flanken waren. Helaas is dat er nooit van gekomen." Lukoki raakte geblesseerd tijdens één van zijn eerste trainingen en zijn contract werd later ontbonden toen de rechter hem veroordeelde voor huiselijk geweld. Misidjan heeft het over een donkere periode waarin hij Lukoki wel wilde helpen, maar nooit echt tot de kern kwam. "Hij verschuilde zich namelijk altijd achter zijn glimlach. Hoe slecht het ook ging, hij bleef altijd lachen. Ik denk ook niet dat er iemand was die wist hoe het echt met hem ging. Hij voerde een mentale strijd met zichzelf."

In toen sloeg het noodlot toe. Lukoki was betrokken bij een vechtpartij in een club en overleed een week later op 9 mei 202. Onderzoek van de politie wees uit dat de vechtpartij geen verband had met zijn dood. Maar wat is er dan wel gebeurd? Misidjan weet het nog steeds niet. Dit hielp niet bij het verwerkingsproces. "Ik had het toen zwaar. Heel zwaar. Ik dacht alleen maar: hoe dan? Wat is er gebeurd? Ik wilde van alles weten, maar ik kwam er maar niet achter. Ik heb nog altijd vragen. Hoe het nou echt gelopen is, weet ik tot op de dag van vandaag niet. Dan is het beter om het los te laten. Ik ging me focussen op de mooie momenten die we samen hebben meegemaakt. Zo kon ik het ook beter verwerken. Ik heb het nu een plekje kunnen geven."