Het geloof is terug bij Lemkin in Enschede: “Ik merk dat ik nu meer vertrouwen krijg”

Afgelopen zomer kwam Stav Lemkin van Shakhtar Donetsk naar FC Twente om de verdediging te versterken, maar zijn eerste maanden in Enschede verliepen anders dan gehoopt. Inmiddels krijgt de Israëliër onder John van den Brom weer kansen in het eerste elftal en werkt hij stap voor stap aan zijn plek binnen de eerste selectie.

In de bekerwedstrijd tegen Rohda Raalte maakte hij zijn eerste minuten sinds zijn blessure, al voelde hij zich die dag nog niet op zijn best. Bij de enige tegengoal van de amateurclub zag hij er in de sprint niet goed uit, iets wat hem alleen maar meer aan het denken zette. “Achteraf gezien was ik die dag niet fit genoeg. Ik had de hele week al wat kleine fysieke ongemakken waar ik over twijfelde. Ik was niet sterk genoeg in mijn hoofd”, licht hij toe in gesprek met de Tubantia. Het was een stap in het proces dat hij moest doorlopen om zichzelf opnieuw te laten zien.

Zijn echte terugkeer volgde in de competitiewedstrijd tegen FC Volendam, waar hij naast de jonge Ruud Nijstad centraal achterin stond. Ook dat zorgde voor vragen van buitenaf, maar Lemkin bleef nuchter. “Ruud is een ongelooflijk talent. Voor mij was het verder niet zo’n probleem. Ik ben zelf nog maar 22 jaar, maar al wel vrij ervaren. Ik ben van nature ook een leiderstype. Sindsdien gaat het steeds beter. Tegen AZ keerde hij opnieuw terug in de basis, ditmaal weer naast de ervaren Robin Pröpper. De samenwerking, die Twente bij zijn komst voor ogen had, kreeg eindelijk vorm. Het vertrouwen, dat hij miste in de eerste maanden onder Joseph Oosting, lijkt nu terug. “Ik heb een goed gevoel bij de nieuwe coach. Ik merk dat ik nu meer vertrouwen krijg”, aldus de 22-jarige over de nieuwe trainer John van den Brom.

Opluchting in de allerlaatste minuut

Echter werd de Israëlische international in die wedstrijd opnieuw met een harde voetbalrealiteit geconfronteerd. In de 95ste minuut tikte hij AZ-spits Troy Parrott licht aan in het strafschopgebied. De spits ging naar de grond en scheidsrechter Jeroen Manschot wees naar de stip. “Ik dacht hetzelfde als alle supporters in het stadion: oh my god, nee… Je wereld stort wel even in”, vertelt hij eerlijk. Hij voelde meteen dat dit moment, na een wedstrijd waarin hij solide had gespeeld, alles kon overschaduwen. “Er gingen natuurlijk wel verschillende crazy emoties door mijn hoofd. Ik heb mijn tegenstander nooit zien aankomen. Het was ongelukkig, maar ik had dit beter kunnen doen. Je kunt 95 minuten lang foutloos verdedigen, maar dit blijft dan hangen bij mij.”

Parrott ging zelf achter de bal staan. Lemkin stond erbij, keek toe en wist dat het lot buiten zijn invloed lag. “Vanaf het moment dat ik wakker werd die dag had ik het gevoel dat we deze wedstrijd zouden gaan winnen, wat er ook zou gebeuren. En dat gevoel was heel sterk, zelfs bij de penalty.” De bal vloog hoog over en De Grolsch Veste ontplofte van opluchting. Wat een nieuwe klap had kunnen worden, eindigde als een bevrijdend moment. “Ik heb nog niet zo veel topmomenten meegemaakt,” vertelt de nummer 23, “maar die komen nog. Ik wil hier van leren, want dit mag me niet weer overkomen.” Met zijn plek in de basis terug en het vertrouwen dat groeit, is het verhaal van Stav Lemkin bij FC Twente pas net begonnen, maar dit keer eindelijk met de wind in de rug.