Stav Lemkin worstelde met zijn begin bij FC Twente: “Ik heb een zware start gehad”

In de zomer maakte Stav Lemkin de overstap van Shakhtar Donetsk naar FC Twente. De jonge verdediger werd binnengehaald als versterking voor het hart van de defensie, waar hij samen met Robin Pröpper meteen een belangrijke rol zou gaan spelen. De werkelijkheid bleek minder eenvoudig.

Zijn debuut in de Eredivisie duurde slechts één helft. Tegen PEC Zwolle haalde trainer Joseph Oosting hem al na 45 minuten naar de kant. “Ik heb een zware start gehad”, vertelt hij in gesprek met de Tubantia. “Ik had het gevoel dat de staf vertrouwen in me had, maar na één helft werd ik eruit gehaald. Ik ben enorm zelfkritisch. Ik geef nooit anderen de schuld en kijk altijd eerst naar mezelf wat ik moet verbeteren. Maar de wissel in Zwolle begreep ik niet zo goed." Het riep veel twijfels op bij de Israëlische international. “Ik ging me dingen afvragen en op zoek naar redenen. Was het mijn eigen fout? Was ik er wel klaar voor? Misschien was ik te soft, misschien was ik fysiek en mentaal nog niet zover als ik dacht. Maar gek vond ik het wel. Blijkbaar vertrouwde de trainer me niet meer.”

De teleurstelling werd groter toen de nummer 23 daarna wekenlang niet meer in actie kwam. “We speelden als team niet goed, bijna niemand was nog op niveau. Ik was als nieuwe speler een gemakkelijk slachtoffer.” Daarbovenop raakte hij bij de nationale ploeg geblesseerd in het duel met Italië. Het maakte zijn start in Enschede nog zwaarder. "Ik was nieuw in Nederland, nieuw bij de club, mijn vriendin zit in Israël… Het was niet makkelijk.” Tijdens zijn revalidatie stond hij verder bij de groep vandaan, wat de periode extra lang maakte. “Ik zag mijn ploeggenoten nauwelijks meer omdat ik ergens anders moest trainen. Dat was pittig.”

Nieuwe kans

Zijn eerste optreden na die blessure onder de nieuwe trainer John van den Brom, in het bekerduel met Rohda Raalte, gaf hem nog niet het gevoel dat hij weer klaar was voor een basisplaats. “Achteraf gezien was ik die dag niet fit genoeg. Ik had de hele week al wat kleine fysieke ongemakken waar ik over twijfelde. Ik was niet sterk genoeg in mijn hoofd.” Toch bleef Lemkin strijdbaar en werkte hij rustig aan zichzelf. Hij voelde dat hij moest laten zien dat hij hier thuishoort. “Ik heb me teruggevochten en gewacht op mijn kans.”