Zerrouki merkte negatieve sfeer bij FC Twente direct: "Vond ik wel jammer"

Ramiz Zerrouki is terug in Enschede en heeft zijn plek bij FC Twente inmiddels volledig gevonden, maar dat ging niet zonder haken en ogen. In een uitgebreid gesprek blikt de Algerijn terug op de rumoerige seizoensstart, de negativiteit rondom de club en het ontslag van trainer Joseph Oosting, een moment dat hem naar eigen zeggen diep raakte.

Zerrouki bleef FC Twente na zijn vertrek op de voet volgen. "Maar dat negatieve beeld dat er hing over de tweede seizoenshelft, had ik niet echt meegekregen, dat het zo slecht allemaal was. Dat vond ik in ieder geval niet. Ik kwam hier en merkte al wel dat er een bepaalde energie was, vooral van buitenaf, niet in de groep. Er was wat negativiteit, niet iedereen was daar helemaal tevreden over."

"Ik begreep dat het spel niet hoogstaand was in de voorbereiding, wat ook totaal niet gek is in mijn ogen. We hebben veel nieuwe jongens in onze groep. Dat heeft gewoon tijd nodig, dat is overal zo. Bij de één valt het binnen een maand in elkaar, bij de ander duurt het drie maanden. In de ideale situatie gaat het zo snel mogelijk. Bij ons had het gewoon even nodig, ook als ik naar mezelf kijk. Ik ben vorig jaar drie maanden geblesseerd geweest in de tweede seizoenshelft en had sinds mijn terugkeer nog geen negentig minuten gespeeld. Niet eens zestig minuten, eigenlijk. Dan heb je even een paar weken nodig om echt topfit te zijn, om echt op je best te kunnen zijn. Ik vond het wel jammer dat die sfeer eromheen hing", aldus de 27-jarige middenvelder.

Trainer in de steek laten

Volgens Zerrouki hielp het niet mee dat FC Twente de eerste wedstrijd van het seizoen verloor, ook al bood de wedstrijd tegen PSV juist hoop. "Toen was het spel best prima. We zijn op kwaliteit uiteindelijk overklast. De derde wedstrijd bij Heerenveen pak je het helemaal op en win je. Dan komt die week erna, waarin je denkt dat je er met zijn allen weer helemaal bent. Je merkt dat elke dag de kwaliteit omhoog gaat, dat iedereen op elkaar ingespeeld raakt. Dan ga je naar Excelsior-uit en kom je heel vroeg met een man meer te staan, maar vervolgens gaat het helemaal mis. Dat heeft aan mij geknaagd. Ik denk aan het hele team."

"Wij hebben gevoeld dat we de trainer van destijds, Joseph, in de steek hebben gelaten. Voor hem was het die wedstrijd natuurlijk klaar. Dat was het besluit van de club. Dat voelt nooit fijn als spelers. Je voelt dat je daar als spelers eigenlijk verantwoordelijk voor bent. Dat is de harde kant, maar ook de vervelende kant van het voetbal. Iedereen heeft er een mening over. Ik ben van mening dat je dat zover mogelijk buiten jou om moet laten, zowel individueel als als team. Als je alle meningen van iedereen op je af moet laten komen, heb je een dagtaak om dat bij te houden en word je helemaal gek. Datzelfde moet je doen met de positiviteit. Ook die moet je niet te diep toelaten in de goede tijden."

"Je moet daar gewoon een balans in vinden en zorgen dat het geen effect heeft op jou als individu en als team. Als je daar heel sterk in bent, kan het je enorm helpen. Tegenwoordig is het zo makkelijk om wat te roepen. Je hebt sociale media, je hebt per week zeg het maar hoeveel praatprogramma's. Iedereen heeft daarin een mening, iedereen kan wat roepen en iedereen denkt wat anders. De ene keer zal het positief zijn en de andere keer negatief. Ik denk dat heel veel voetballers zich daar ook wel aan irriteren, dat er heel veel mensen zijn die wat mogen roepen en een bepaald podium krijgen om te roepen", besluit Zerrouki.