Column: Douglas

Hoe zoiets kan gaan. In de zomer van 2007 heeft een makelaar (Rob Cohen) een Braziliaanse speler in de aanbieding en meldt zich met hem bij Fred Rutten en FC Twente. Laat maar mee trainen, die jongen. Toevallig waren enkele journalisten, waaronder ikzelf, getuige van deze training. De lange, sterke Braziliaan – 18 jaar pas – deed zijn best, maar maakte weinig indruk. De ballen sprongen hem van de voeten, zijn techniek was onder de maat. Aan het slot van de training lieten Rutten en zijn assistent René Eijkelkamp hem nog even afronden op doel. De ballen vlogen alle kanten op. De dienstdoende keepers hoefden geen hand uit te steken.

‘Die mag het een deurtje verder proberen’, zeiden wij tegen elkaar. Maar Rutten dacht er anders over. Douglas Franco Texeira mocht een tijdje blijven. De enorme drang die de jongeman etaleerde – Rutten noemde het zelfs overlevingsdrang – stond daarna aan de basis van het besluit om hem een contract aan te bieden. Eén ding kon hij meteen al heel goed, zag het oog van de toenmalige trainer, en dat was verdedigen. Op de training ging hij zelfs regelmatig over de grens. ‘We moesten hem afremmen in plaats van pushen’, zei Rutten, ‘maar dat is beter dan andersom.’

[google]

Nadat Douglas een klein half jaar verder geacclimatiseerd was, zag iedereen dat hij zich senang voelde en dat hij met sprongen vooruit ging. De rest is geschiedenis. In het kort: Landskampioen met de FC– Champions League – naturalisatie – bijna international – mooie transfer naar Moskou – daarna Trabzon en Sporting Portugal. Daar liep het fout, hij raakte uit de gratie, werd zwaarder. De voetbalcarrière raakte in het slop. Maar dit jaar meldde de 32-jarige zich andermaal met een teveel aan kilo’s bij de FC.

Hopelijk, dacht hij, kan ik nog een keer opnieuw beginnen bij de club die diep in mijn hart zit.
Nee, spraken de nieuwe bewindvoerders Streuer en Jans. Gemiste kans, zeg ik.

Misschien hadden ze Rutten even moeten bellen om een adviesje. Ik wed dat hij wel perspectief had gezien in het verzoek van de Braziliaan. Hij kent diens drang, diens motivatie om er te willen staan. Tijd genoeg, want het circus begint pas medio september weer. Misschien had hij nog een paar maanden langer nodig gehad. Nou en? De kans is zeker niet ondenkbaar dat hij dan op enig moment weer mee had kunnen doen. Het niveau van de huidige FC is bovendien stukken lager dan toen.

Kees van Wonderen kende hem ook van zijn Twentse tijd en dacht: Laten we die goedmoedige, lange, sterke, taaie, wilskrachtige verdediger maar eens een kans geven bij mijn club Go Ahead.

Ik ben zeer benieuwd, denk dat het een goede zet is.

Gijs Eijsink
Twentesport