Column: "Gebrek aan ruggengraat"

De knoop van de rode stropdas van Alfred Schreuder was niet helemaal tot aan zijn nek geschoven. De coach ad interim van FC Twente had behoefte aan adem na afloop van de verloren thuiswedstrijd tegen Ajax.

FC Twente-speler Leroy Fer heeft een ideaal gezicht voor teleurstelling. Zijn zware oogleden gaan bij elke twijfeling als rolluiken naar beneden
Hij stond klaar voor het praatje achteraf. Zijn eerste woord als tijdelijk baas van een dwalende club was een lang uitgerekt: „Ehhh.”

Dan heb je het moeilijk.

Twente is de weg kwijt. Het lijkt er op of iedereen van de club met eenzelfde goedje is ingespoten. De uitkomst: gezichten vol twijfel. Het was aandoenlijk om te zien hoe spelers en begeleiders zochten naar de juiste woorden om de dip te omschrijven. Als er geen woorden waren, deden de blikken het wel.

FC Twente Middenvelder Leroy Fer heeft een ideaal gezicht voor teleurstelling. Zijn zware oogleden gaan bij elke twijfeling als rolluiken naar beneden. Het slechte spel kwam volgens Fer door het gebrek aan een „stuk vertrouwen”.

Ik zie een taart voor me. De banketbakker heeft er met zijn chocoladespuit ‘vertrouwen’ op geschreven. Fer pakt een mes en snijdt er een stuk uit dat niet zelfstandig op een schoteltje blijft staan. Leroy probeert het met zijn vork nog rechtop te houden. Het flinterdunne taartstuk valt om.

FC Twente is afgehaakt in de strijd om de titel. Het komt dit seizoen niet meer goed. Het contrast met Ajax was levensgroot. De vertrokken trainer Steve McClaren kon de afgelopen maanden met zijn feel good-teksten het tij niet keren. Hij had ook dat merkwaardige virus van twijfel opgelopen.

Het is onduidelijk of McClaren zelf ontslag nam of dat hij een sympathiek zetje kreeg van voorzitter Munsterman. Bij tussentijds wegmuizen – zeker als er nog wat handgeld wordt meegegeven – houd ik een nare smaak in de mond.

Lang zag ik in McClaren een sympathieke Engelsman die met de nodige ingehouden spot ons Hollands voetbal van een nuchtere kijk voorzag. Ik had geen hekel aan hem. Maar door dit vertrek komt het beeld weer in me op waarmee hij zich als bondscoach van Engeland volslagen belachelijk maakte.

Ik zie hem staan aan de zijlijn van stadion Wembley, met een uitgeklapte paraplu in zijn ene hand, een kartonnetje koffie in de andere. In de stromende regen verloor Engeland van Kroatië en ging daarom niet naar het EK. McClaren kreeg een bijnaam: A wally with a brolly. Een sukkel met een paraplu.

Gebrek aan ruggengraat.

Zat Theo Janssen nog maar bij Twente. Hij was destijds de spil van het kampioenselftal. Janssen is geen man voor paraplu’s en ‘een stukje vertrouwen’. Janssen duldt op het veld geen twijfel in het hoofd. Een winnaarstype noemen ze dat in het voetbal.

Regioclubs als FC Twente en AZ gaven de klassieke topdrie van de competitie het nakijken met het behalen van de titel. Ik mis ze in de strijd om de kampioensschaal. PSV, Ajax en Feyenoord gaan nu aan de leiding. Oude tijden herleven.

De opvallendste opmerking vanuit het aangeslagen Twentse kamp kwam van interim-coach Alfred Schreuder. „We willen voetballen zoals Ajax.”

Ik wil Twente terug dat als Twente speelt. En wel meteen.

Wilfried de Jong