Column: Knokken, vallen en weer opstaan!

Het was weer eens een prachtige pot voetbal afgelopen zaterdag. Zes doelpunten, een scheids die soms bizarre beslissingen nam, maar vooral een FC Twente dat bleef vechten en strijden en terugkwam van een 2-0 en 3-2 achterstand om uiteindelijk een duur punt uit de strijd te slepen tegen Ajax.

Wilskracht
Het te lang getergde Twentse Ros bewoog zich weer eens als een furie over het veld van eer. Ik zag passie, ik zag strijdlust, ik zag teamgeest en ik zag vooral de wilskracht weer eens terug in het Twentse spel. Uiteraard was het qua voetbal niet allemaal perfectie wat de klok sloeg, maar laten we hopen dat we zaterdag getuige waren van de mentale en sportieve wederopstanding van een weer in zichzelf gelovend FC Twente. En waarom zouden we dat niet? Daarbij hoeft er niet altijd gewonnen te worden om het Twentse vuur vanaf de tribunes laaiend te houden, dat bleek wel.

Kijken we naar de ranglijst dan staan we er echter nog steeds beroerd voor als gedeeld laatste. En ja, ook tegen PSV speelde de ploeg met wilskracht en discipline, om daarna weer twee zwakke wedstrijden te spelen. Niets garandeert dat we er in blijven dit jaar, maar als het team het kan opbrengen om net zo te strijden als afgelopen zaterdag, gaat het gewoon helemaal goed komen.

In het rood
Aan de supporters zal het niet liggen. De gezamenlijke supportersverenigingen hebben een oproep gedaan om zaterdag eerder naar het stadion te komen en de kleur rood te dragen, in welke vorm dan ook. Daarnaast zijn er ook al meer dan 26.000 kaarten verkocht. Een teken dat de supporters er vol achter blijven staan en dit blijvend luidkeels zullen laten merken. Er staan drie hele belangrijke punten op het spel. Drie punten die ons van de onderste plaats kunnen halen. We hebben heel veel klappen moeten incasseren de afgelopen jaren en doen dat nu nog. We gaan er echter met zijn allen uitkomen als de strijdlust en wilskracht zo blijft. Weg van het donkere dal van rampspoed en ellende. Op naar een nieuw begin!

Opzwepend symbolisch nummer
Gisteren hoorde ik voor het eerst sinds tijden het nummer uit 1997 van Chumbawamba,‘Tubthumping’ weer eens door de speakers knallen. Mijn gedachten gingen terug naar de thuiswedstrijd tegen Ajax van twee jaar geleden. Ook toen was het team dwalende en werd er tegen Ajax een prima prestatie geleverd. Een soort begin van wederopstanding. Voor het begin van de wedstrijd werd dit nummer keihard ten gehore gebracht in de Veste.

Het zou mooi zijn als de club dit symbolische, opzwepende, ‘stadionfähige’ en makkelijk bekkende lied vanaf nu bij iedere thuiswedstrijd laat horen. Voor- en na het duel. Het staat namelijk symbool voor de veerkracht die zowel club als supporters hebben getoond in de afgelopen roerige jaren en altijd zullen blijven tonen, ook al is het met een flinke sputter op om de pijn te verdrijven. Ondanks tegenslag en ellende, altijd weer opstaan en doorgaan. Daarvoor zijn wij FC Twente, daarom zijn wij verknocht aan onze club en daarom vertrouwen we erop dat er aan het eind van de rit een nieuw begin gloort. Een begin dat ons weer doet denken aan de betere en goede tijden.

(We'll be singing
When we're winning
We'll be singing)

[google]I get knocked down
But I get up again
You're never gonna keep me down
I get knocked down
But I get up again
You're never gonna keep me down
I get knocked down
But I get up again
You're never gonna keep me down
I get knocked down
But I get up again
You're never gonna keep me down

(Pissing the night away
Pissing the night away)

He drinks a whiskey drink
He drinks a vodka drink
He drinks a lager drink
He drinks a cider drink
He sings the songs that remind him of the good times
He sings the songs that remind him of the best times

(Don't cry for me
Next door neighbour)

COTE!!!!

TAZ
[ligatus]