Interview met Anouk Dekker

Vrouwenvoetbal? Nee, dat leek Anouk Dekker (24) maar niets. Inmiddels is ze de oudste speelster van FC Twente Vrouwen en heeft ze een landstitel op haar naam staan. En in de toekomst hoopt ze aan de slag te kunnen gaan met een jeugdteam van de club uit Enschede. "Een echte Tukker bij FC Twente, dat is toch wel mooi."

De speelsters van FC Twente trainen doordeweeks op het trainingscomplex van de Tukkers aan de Kuipersdijk in Hengelo. Waar de meeste meiden zich moeten haasten uit school of werk om op tijd te komen voor de trainingssessie, heeft Anouk een groot voordeel: zij werkt al in Hengelo, als combinatiefunctionaris welteverstaan. Als medewerkster van FC Twente, scoren in de wijk is zij verantwoordelijk voor de afdeling Sport en houdt ze zich bezig met projecten op dat gebied. "Dat doe ik achttien uur in de week, in Enschede, maar meestal hier in Hengelo. Ik ben dus altijd op tijd voor de training", glimlacht Anouk in gesprek met Voetbal Centraal.

Anouk maakt lange dagen. Als haar ploeggenoten nog op één oor liggen bij te komen van de training van de vorige avond, heeft de aanvalster haar auto alweer geparkeerd op het terrein van het trainingscentrum. Om kwart over acht klokt ze in, om negen uur ’s avonds is ze pas weer thuis. De woensdagavond is haar vrije avond, maar vroeg haar bed opzoeken, is er niet bij. De inwoonster van Wierden heeft dan namelijk aan andere drukke bezigheid: kookles! "Dan gaan we sportmaaltijden bereiden voor kinderen van basisscholen hier in de omgeving en hun ouders. Ook inspanningsfysioloog Harry Dost en een voedingsdiëtiste doen dan een woordje. Zo leren we kinderen en hun ouders wat het belang is van een gezonde levensstijl", verklaart Anouk.

Training geven

De aanvalster is niet alleen druk in de weer met potten, pannen en kookboeken, ze geeft de basisschoolleerlingen uit Enschede en Hengelo ook training. "Ook om ze kennis te laten maken met discipline, zodat ze een beetje begrijpen hoe het er hier bij FC Twente aan toe gaat. En natuurlijk zegt het logo van de club hen ook wat. Ik had laatst een jongetje die zei dat hij bij mijn wedstrijd was komen kijken. Ja, dat doet wel wat met me, dat vind ik dan toch wel leuk om te horen. Ik heb in Haaksbergen mijn trainersdiploma gehaald, zodat ik pupillen training mag geven. Later zou ik wel aan de slag willen gaan met een jeugdteam van FC Twente. Het lijkt me mooi om bezig te zijn met een groep talentvolle kinderen."

Een talentvol meisje was Anouk vroeger zelf ook. Ze kwam uit voor SVZW in haar geboorteplaats Wierden. Samen met haar tweelingbroer Xander maakte ze in de jeugdteams van de amateurvereniging de nodige meters. "We speelden tot in de A-jeugd voor hetzelfde elftal", vertelt Anouk. "Hij was linkshalf, ik rechtshalf, hij is linksbenig, ik rechtsbenig. Ach, ik was vijf en wilde op voetbal, hij deed dat al een tijdje. Maar nee hoor, ik mocht niet van mijn ouders. Toen ging ik maar korfballen, maar daar vond ik niets aan. Tennis leek me wel wat, maar ik mocht geen competitiewedstrijden spelen dus viel dat ook snel af. Gelukkig mocht ik toen eindelijk op voetbal en kon ik wedstrijden gaan spelen."

Toen hield het uiteindelijk alleen op. Anouk werd te oud voor de jongens en moest gaan voetballen in de Hoofdklasse. "Dat vond ik geen goed idee, want vrouwenvoetbal leek me maar niets. Ik ben toen in Duitsland gaan kijken en kreeg daar een aanbod om voor FFC Heike Rheine te gaan spelen in de Duitse Bundesliga. Dat zag ik wel zitten, want de Bundesliga is een hele grote en wat mij betreft ook de mooiste competitie. Ik heb daar twee jaar met veel plezier gespeeld, maar ben ook blij dat ik daarna naar FC Twente ben gegaan. Ik ben natuurlijk wel een echte Tukker."

Kampioen en meer

Anouk is sinds de oprichting van de Eredivisie Vrouwen vijf jaar geleden te bewonderen in de Nederlandse competitie en heeft inmiddels dus de nodige ervaring opgedaan. "Ik ben zelfs de oudste speelster van het team", zegt de 24-jarige spits. En Anouk is aanvoerster. Nou ja, voor een deel dan. Ze droeg vorig seizoen tijdens de eerste competitiewedstrijd de band, maar raakte daarna geblesseerd. Haar Amerikaanse ploeggenote Ashley Nick kreeg het voorwerp om haar arm, maar beiden bleven de lijntjes uitzetten. "En dat vonden we eigenlijk wel prima gaan. Ashley spreekt Engels en is nu pas bezig aan haar tweede jaar in Nederland. Ze weet daarom nog niet hoe alles hier precies aan toe gaat. Ik loop al wat langer mee en heb van wat praktischere zaken wat meer verstand, welke kleding we aan moeten naar een bepaald evenement bijvoorbeeld. Toen ik een paar wedstrijden voor het einde van het seizoen weer fit was, hebben we besloten dat we allebei aanvoerster zouden blijven. Eigenlijk ging dat allemaal vanzelf."

Dat afgelopen seizoen leverde voor FC Twente Vrouwen uiteindelijk de ultieme hoofdprijs op. De Tukkers pakten de meeste punten in de Eredivisie Vrouwen en legden zo beslag op de eerste landstitel in de clubhistorie. In de laatste competitiewedstrijd werd Willem II met 4-1 aan de kant gezet. Dat duel was nog maar net aan de gang of Anouk had al voor de 1-0 gezorgd. "Ik was wel blij dat ik toen weer fit was. Als ik geblesseerd had moeten toekijken, had ik de wedstrijd denk ik op een andere manier beleefd, minder het gevoel gehad dat ik bijgedragen had aan dat succes", meent de speelster van FC Twente Vrouwen. "Dat we de titel pakten, was geweldig. Ik zal die huldiging bij De Grolsch Veste nooit meer vergeten."

Door het behalen van de landstitel mocht FC Twente Vrouwen dit seizoen in de UEFA Women’s Champions League spelen. Het Russische Rossiyanka was daarin de tegenstander. Anouk en haar ploeggenoten deden haar best, maar het waren de Russen die na afloop van het tweeluik de wodka aan mochten breken. "Dat zijn wel de wedstrijden waar je het voor doet", is Anouk enthousiast. "We kwamen wel tekort op dat niveau, maar het was ook pas de eerste keer dat we zulke wedstrijden speelden. Persoonlijk hoop ik dat we komend jaar verder kunnen komen in de Champions League. Daarvoor moeten we eerst kampioen zien te worden en daar gaan we natuurlijk wel voor met zijn allen."

Om dat te bereiken, moet FC Twente nog wel even afrekenen met de concurrentie. De meiden gaan in ieder geval hard trainen om nog beter op elkaar ingespeeld te raken dan vorig seizoen. Anouk zal ook haar drukke werkzaamheden goed af blijven stemmen op het trainingsschema van haar ploeg. Op 18 mei zal ze in ieder geval op tijd vrij willen zijn, want dan staat voor FC Twente het laatste competitieduel op het programma. Vorig jaar werd in die ontmoeting de landstitel in de wacht gesleept en moest een uitzinnige Anouk Dekker op tv vertellen hoe blij ze was met haar kampioensmedaille. "Dan zie je wel foto’s terug en denk je: hee, daar sta ik niet op en die heb ik gemist, dat was wel apart ja. Wat ik dit jaar ga doen? Nou ja, uuuuh… ik hoop dat ik dan weer schreeuwend voor de camera sta!"

TEKST: Maarten de Jong