De Jong, eens een dief altijd een dief

Ineens staat Luuk de Jong als een aansteller bekend. Als de man die Duitsers eens zal leren wat een schwalbe is. Huub Stevens zette na afloop van de wedstrijd FC Twente -Schalke 04 de toon. Daarna werd zijn stelling nagepapegaaid in de analyses van de wedstrijd.

De Jong is een sobere spits zonder veel tierelantijnen en in elk geval een aanvaller die niet de intentie heeft om een tegenstander een oor aan te naaien. Dat zou ik over veel van zijn collega's niet durven te zeggen, maar over De Jong wel en eigenlijk over zijn broer bij Ajax ook wel.

Er zit veel talent in die gasten maar in elk geval niks kwaads.
Het gekke is dat tijdens de wedstrijd in het stadion geen twijfel bestond over de reden van De Jongs val. Het ging veel meer over de vraag of de overtreding in of buiten het strafschopgebied gebeurde. De sliding van Matip werd buiten de 'zestien' ingezet en er was van opzet geen sprake bij de verdediger. De strafschop en de rode kaart zijn dus ten onrechte gegeven.

Maar Matip raakte de sprintende De Jong wel aan, met zijn knie volgens mij, weliswaar heel licht, maar het bracht de aanvaller uit balans en het had dus gewoon een vrije trap moeten zijn, verder niks. Maar een schwalbe? Natuurlijk niet. Er is niet één spits op topniveau die zich laat vallen als hij in de positie verkeert als die van De Jong donderdagavond.

Een aanvaller laat zich in een kansrijke situatie nooit vallen, daarvoor is een spits nu eenmaal te geil op het maken van een doelpunt. Vallen is alleen een optie als de kans op een goal ver weg is bij voortzetting van de actie. Zoiets weet iedere oud-voetballer.

Beroepsouwehoeren gaan daar na een wedstrijd echter aan voorbij, omdat er wat te zeuren moet blijven. Geen probleem, ieder zijn vak, maar het zou wél jammer zijn als De Jong nu in een fout hokje terecht komt. Want: eens een dief, altijd een dief, dat is een adagium in de gratis analyses na voetbalwedstrijden.

Elke volgende val van Luuk de Jong is nu verdacht, vrees ik. Ten onrechte.

Bron: AD