"Adriaanse kon Tiendalli en John niet eens van elkaar onderscheiden"

Vandaag viel de papieren editie van de VI weer op de deurmat, met daarin genoeg verhalen over onze plaatselijke trots. Verslaggevers Peter Wekking en Taco van den Velde fileerden daarin de werkwijze van ex-trainer Co Adriaanse. Hieronder een paar opmerkelijke voorvallen:

Op 14 december jl. speelt FC Twente de uitwedstrijd in de Europa League tegen Wisla Krakow. Met de gehele technische staf wordt overlegd en wordt het beter geacht dat spelers als Luuk de Jong en Emir Bajrami rust krijgen. FC Twente is toch al verzekerd van de groepswinst en met zware wedstrijden tegen Feyenoord en PSV en het verschiet, kunnen ze beter gespaard worden. Totdat Adriaanse 's middags een telefoontje krijgt van een kennis uit Nederland, die hem vertelt dat Twente wel eens de meest scorende ploeg in de groepsfase van de Europa League kan worden. Onmiddellijk bedenkt Adriaanse zich en stelt - tegen alle adviezen in - De Jong en Bajrami toch op.

Adriaanse kwam ook al snel over als een oude man. Hij kon Dwight Tiendalli en Ola John niet van elkaar onderscheiden als ze aan de overkant van het veld liepen.

Ook Nacer Chadli moest het ontgelden toen hij terugkwam van een knieblessure. Voor de uitwedstrijd tegen RKC dacht hij weer te kunnen spelen. Adriaanse dacht daar anders over en in een volle kleedkamer zei hij: "Jij denkt dat je er al klaar voor bent, hè? Nou mooi niet. Ga eerst nog maar een wedstrijdje bij de beloften spelen."

Ook de bestaande periodiseringsschema's van de fysiektrainer lapte hij aan z'n laars. Hij was Co Adriaanse, hij had veel meer ervaring, hij wist het dus beter. Na de gelijke spelen tegen PSV en Vitesse was hij zo teleurgesteld dat hij zware trainingen belegde, terwijl de seizoensopbouw eigenlijk rustige sessies vereiste. Daarmee spotte hij met de gezondheid van de spelers, wat prompt spierblessures opleverde bij Marc Janko en Leroy Fer.

Spelers en trainers keerden zich steeds meer tegen Adriaanse. Adriaanse had totaal geen inzicht in wat er in de groep leefde. Kenmerkend was dan ook dat hij verbijsterd was toen hij werd ontslagen en dat hij het totaal niet zag aankomen.

Het ontslaggesprek tussen Munsterman en Adriaanse verliep in een prettige en respectvolle sfeer. Zoals eigenlijk alle gesprekken met Adriaanse. De eindconclusie luidt dan ook dat je met Adriaanse prima kunt praten, maar niet kunt samenwerken.