Column: Bryan en Dusan

Oh, there they go
It's funny how they look so good together
Wonder what is wrong with me?
Why can't I except the fact
She's chosen him and simply let them be?
Let them be

Here comes the night- Van Morrison (Them)

De bovenstaande classic van Van Morrison werd opgenomen in de Decca studio's in Londen en geeft het gevoel weer dat in iemand opkomt die zijn geliefde kwijtraakt aan een ander en daar mee geconfronteerd wordt, en via dat gevoel dus ook met zichzelf.

Uit datzelfde Londen kwam het nieuws dat een van de meest geliefde spelers uit de historie van onze club in de komende maanden te zien zal zijn in het shirt van één van de minst geliefde clubs van de Eredivisie. Het felle rood dat hij eens droeg zal verwisseld worden door een wat fletser rood met wit, wel met gouden opdruk, dat dan weer wel. Ruiz gaat spelen voor P.S.V.

Dat doet pijn, dat knaagt. Een irritant knagend gevoel dat ergens doet denken aan verraad. Het beeld dat hij straks, rank als een hinde, door de verdediging van onze trots zou kunnen slingeren en een ons vijandig stadion in extase zal brengen voelt aan als een nachtmerrie die door blijft zeuren na het wakker worden.

Voetbal is emotie en supporters voelen emotie en geven daar blijk van. Dat hoort zo en is ook een aantrekkelijk en belangrijk onderdeel van de sport. Velen zijn bang dat de prachtige herinneringen aan de speler Ruiz en zijn betekenis voor de club en de fans zullen worden vervaagd en uitgewist door beelden van een juichende Bryan in een PSV shirt die met het typische vingertje omhoog richting Eindhovense fans loopt, zoals hij ooit bij ons deed. Die gedachte wordt het liefst weggevaagd, zoals je een lastige vlieg van je lichaam afslaat. Die vlieg blijft echter terugkomen, anders was hij ook niet lastig geweest. Spelen voor welke club in het buitenland dan ook is te verdragen en zal met gelukwensen worden begroet. Spelen tegen de club die je mede kampioen hebt gemaakt en waar je als speler ook veel aan te danken hebt 'just doesn't feel right". "It sucks" van alle kanten.

Tot zover het gevoel. Dan nu het verstand. Het verstand dat zo dikwijls strijdt met het gevoel en uiteindelijk vaak de overhand krijgt. Al of niet gedwongen door een werkelijkheid die zich aan ons voordoet waar we als individu geen invloed op hebben.

Dat verstand zegt ons dat de speler in kwestie een beroepsvoetballer is en daar heen gaat waar de meeste punten en komma's tussen- en achter getallen gezet worden. Dat verstand zegt ons ook dat hij graag wil excelleren op het komende WK en zoveel mogelijk wil spelen. Dat verstand zegt ons ook dat FC Twente geen werkelijke poging heeft ondernomen om hem terug te halen. Wellicht omdat daartoe de middelen ontbreken, of omdat er een bewuste keus aan ten grondslag ligt.

Laten we ons een focussen op dat laatste. Twente heeft nu een jonge, gretige groep die een leuk soort voetbal koppelt aan een gedisciplineerde inzet en motivatie. Een speler als Bryan terug halen kan een verstorende werking hebben op het groepsproces en de spirit in de huidige groep. Een groep waaraan ook na 5 maanden nog verder gebouwd wordt. Dat heeft niets te maken met Bryan als mens, maar wel met het omgooien van posities in en buiten het veld in een periode waarin beslist wordt of- en welke prijs er dit seizoen gehaald wordt.

Niemand heeft de garantie dat hij hetzelfde niveau zal halen als destijds, hoe geweldig hij als voetballer zijn sporen ook heeft nagelaten in het Twentse. Om daar momenteel echter een huurbedrag van bijkans een miljoen voor 17-18 wedstrijden tegenaan te gooien lijkt mij meer een wanhoopsdaad dan wijs beleid.

Belangrijker acht ik de vraag of Dusan Tadic blijft. Het dekselse Everton dat dan weer wel en dan weer niet spelers aankoopt schijnt een bod te gaan uitbrengen op hem, of heeft dat al gedaan. De speler zelf geeft aan liever niet te vertrekken tijdens de winterstop, maar 'money talks all sorts of languages". Het al- of niet vertrekken van Tadic is echter veel verstrekkender qua gevolgen dan het al- of niet huren van Ruiz voor 4 maanden.

Hopelijk blijft de groep die er nu staat intact en verdwijnt er niemand. De nachtmerrie zou compleet zijn als we Bryan zien scoren in een PSV shirt en Tadic vlak voor de deadline verkocht wordt aan een club die de gevraagde som op tafel legt. Moet er maar niet te veel aan denken.

Liever droom ik van een Bryan die zegt dolgraag terug te willen naar Twente en graag zijn carrière bij ons wil komen afsluiten en de komende jaren alles te zullen geven voor de club, zoals toen. Waarbij PSV vriendelijk maar resoluut wordt afgewezen met een lichte grijns van onbegrip dat ze uberhaupt een poging hebben gedaan op het gezicht.

Een Tadic die dan ook blijft en er samen met Ruiz voor gaat zorgen dat de schaalcollectie in de Veste uitgebreid wordt.

[google]Maar goed, de meeste dromen zijn feitelijk bedrog en deze dus ook. Clubtrouw is iets uit het verleden, geld regeert en sentimenten zijn voor de fans. Je zou er haast sentimenteel van worden.

Bryan, bedankt voor toen, maar ik pas even als het gaat om juichen als je scoort.

Laten we ons concentreren op de groep spelers die er straks weer staat tegen Heracles en hen alle support geven. De club is groter dan wie- of wat ook. En ons cluppie doet het tot nu toe gewoon goed. Forza FC Twente !!!

TAZ

[nederbet]
[ligatus]