Column: FC Twente mist een type De Leeuw

Voorafgaand aan de wedstrijd tegen FC Groningen sprak NOS-verslaggever Joep Schreuder met Jeroen Heubach. De ex-publiekslieveling van de Tukkers vertelde ontspannen over zijn werk als jeugdtrainer, zijn supportershart en de ambitie van FC Twente om meer spelers uit de eigen kweek door te laten stromen naar het eerste. Ironisch genoeg was het voormalig jeugdexponent Tjaronn Chery die zondagmiddag de hoofdrol voor zich opeiste. Eerst zette hij een vlotte counter op, waaruit Michael de Leeuw met een sierlijke kopbal de openingstreffer maakte, waarna Chery met een rake vrije trap zorgde voor een comfortabele ruststand voor de Trots van het Noorden. Ondanks dat Chery zich profileerde als de vormgever van een agressief en uitermate effectief Groningen, viel mijn oog op een andere voetballer.

Michael de Leeuw zorgde er met een schitterende koopstoot voor dat zijn naam al na negentien minuten op het scorebord verscheen. Waar hij een week eerder van grote waarde was tegen PSV, lukte het hem afgelopen zondag opnieuw om te scoren tegen een topclub. Wederom was het een knap doelpunt, aangezien hij het kopsterke en doorgaans betrouwbare verdedigingsduo van FC Twente aftroefde in de lucht. De Leeuw bracht zijn doelpuntentotaal met deze treffer op zeven, waarmee hij de top van het topscorersklassement naderde.

De mooie openingstreffer was echter niet het enige wat mij opviel. De Leeuw baarde namelijk vooral opzien door zijn werkethos en loopvermogen, waarmee hij een ware plaag was voor de Twentse verdedigers en met name Kamohelo Mokotjo een onplezierige middag bezorgde. De 28-jarige middenvelder rende van zestien tot zestien, joeg zijn tegenstander de hele wedstrijd op, tackelde, ploeterde, ging harde duels aan, kopte al vallend raak en stond vervolgens onvermoeibaar op. Hiermee zorgde De Leeuw ervoor dat de creatieve buitenspelers van FC Groningen vrijheid kregen om te voetballen, waardoor vrijwel iedere counter gevaarlijk werd en de Groningers uiteindelijk met drie punten huiswaarts vertrokken.

[caption id="attachment_56848" align="alignright" width="300"] Foto: ANP[/caption]De verrichtingen van de onvermoeibare Groninger stonden in schril contrast met de acties van Hakim Ziyech, de stylist van FC Twente. Terwijl De Leeuw een dijk van een wedstrijd speelde, kon Ziyech niet zijn stempel drukken op de wedstrijd. Vrijwel geen enkele steekpass kwam aan en van de doorgaans sterke combinatie met Luc Castaignos was weinig zichtbaar. Hierdoor stokte het aanvalsspel van de Tukkers keer op keer en werden nauwelijks uitgespeelde kansen gecreëerd. Hoewel Ziyech zichtbaar meer potentie en talent heeft, kan hij een hoop leren van de almaar strijdende De Leeuw. Het karakter van de veel scorende middenvelder dient als voorbeeld voor jonge spelers als Ziyech. Terwijl De Leeuw aan het begin van het seizoen genoegen moest nemen met een plek op de bank, knokte hij zichzelf in de basis en ontwikkelde hij zich tot één van de belangrijkste schakels van FC Groningen. Ziyech kreeg daarentegen de garantie dat hij op zijn favoriete positie, vlak achter de spits, mocht spelen. Dit verschil was in mijn optiek goed zichtbaar afgelopen zondag. Waar De Leeuw streed voor iedere meter, hekelde Ziyech mij met de norse blik die hij richtte op zijn teamgenoten wanneer opnieuw een aanval mislukte.

[google]De passievolle manier van spelen die De Leeuw zondag tentoonstelde, deed mij verlangen naar een soortgelijke speler binnen de selectie van FC Twente. De selectie van Alfred Schreuder ontbeert namelijk een aanvallende middenvelder die vlak achter Castaignos voor het nodige ‘onweer’ kan zorgen in het strafschopgebied. De Leeuw is zo’n speler. Hij kan niet alleen goed koppen, maar heeft ook een goed schot, kan functioneren als aanspeelpunt en werkt altijd in belang van het team. Bovendien verzaakt de aanvallende middenvelder nooit en heeft hij een mentaliteit waar menig speler jaloers op kan zijn. Kortom, FC Twente mist een type De Leeuw.

Rutger Brunink
[ligatus]