Eerste elftal

Eerst een wereldreis en dan wonen op Curaçao

Gepubliceerd

8 jaren geleden

24 december 2014

Door

In deze winterstop kijkt Cuco Martina terug op zijn belevenissen met het nationale elftal van Curaçao, waar hij al vier jaar deel van uitmaakt. Hij koos voor de nationale elf van het eiland toen hij bij RBC voetbalde. Wellicht had hij nu, als speler van FC Twente, die keus niet gemaakt.

Op twee jarig jongetje kwam hij reeds met zijn moeder naar Rotterdam, maar hij vindt Curaçao nog steeds zijn vaderland. Hij heeft er veel familie wonen en hij vindt het weer daar goed en hij vertoeft er graag op het strand.

Martina zegt in De Tubantia, dat je het nationale team van Curaçao niet kunt vergelijken met FC Twente waar alles tot in de puntjes is geregeld. Ook de mentaliteit van de spelers daar is niet te vergelijken met die in Nederland. „Alles op zijn tijd, dat is een beetje het credo bij ons. Het nadeel is alleen dat sommige spelers bij de nationale ploeg dat soms wel heel letterlijk nemen, haha. We hadden pas geleden het ontbijt om negen uur, maar de laatste spelers zaten pas om elf uur aan tafel. Niemand vond dat raar. Ik probeer die houding wel te veranderen. De mensen kijken tegen me op omdat ik prof ben in Nederland, maar het is niet makkelijk om iets te doorbreken”, aldus de rechter verdediger van de Tukkers”.

Martina voetbalt al vier jaar voor het nationale team. Als speler van RBC Roosendaal debuteerde hij in het nationale team van Curaçao en inmiddels is hij aanvoerder. Ondanks dat hij daar trots op is, heeft hij nu ook een bedenking daarbij. “Misschien heb ik destijds wel iets te vroeg ‘ja’ gezegd tegen de bondscoach. Want toen ik voor de eerste keer werd geselecteerd, speelde ik bij RBC en had ik nooit gedacht dat ik bij Twente in de Nederlandse top terecht zou komen. Hoe trots ik ook ben, met het oog op mijn loopbaan had ik het nu misschien anders gedaan,” aldus Martina

De FC Twente-speler vindt dat Curaçao best een aardig team heeft, maar er moet nog een hoop gebeuren in de organisatie. Zo reist het nationale team in een oude schoolbus, de velden zijn meestal erg slecht evenals de arbiters. Maar het mooie is wel, dat de fans geweldig enthousiast zijn.