FC Twente razend populair op woonwagenkamp van Oosting: "Als Twente op tv is, zit de kantine vol"

In april van dit jaar tekende Joseph Oosting een tweejarig contract met de optie voor nog een seizoen bij FC Twente. Daar was de man uit Emmen trots op, en dat blijft hij ook. Vanaf zijn jeugd op woonwagenkamp De Ark, waar FC Twente inmiddels razend populair is, heeft Oosting veel meegemaakt, maar is hij altijd zichzelf gebleven.

Oosting is bij FC Twente de opvolger van Ron Jans. "Ik wist dat ik hele grote schoenen te vullen had, Ron Jans heeft het geweldig gedaan bij Twente", vertelt Oosting in gesprek met Voetbal International. "Ik wist ook dat een aantal belangrijke spelers ging vertrekken. Maar het voelde zo goed. FC Twente is een club die bij me past. Trots, ambitie. En vooral: noaberschap. Het samen doen." Dat Oosting een goede keuze had gemaakt, merkte hij al bij eerste wedstrijd, thuis tegen Hammarby IF. "Mijn eerste Europese wedstrijd, een volle Grolsch Veste. Naar buiten lopen, horen hoe la die mensen 'You'll Never Walk Alone zingen. Mijn gezin op de tribune. Een brok in mijn keel. Wow, dacht ik bij mezelf. Hier heb ik al die jaren voor geïnvesteerd."

Vader Jan was in zijn tijd een geroemde voetballer in Emmen en omstreken. Hij had niet altijd geluk: Oosting senior liep een groot litteken op zijn rechterscheen op. "Kampioenschap van Emmen, met Drenthina tegen Titan. Onze eigen keeper sprong mijn been dwars doormidden. De voet lag helemaal op het scheenbeen. Later, bij CEC, schoot een kameraad mijn kuitbeen stuk. Tja, dat is voetbal. Ik heb nog altijd pijn als ik loop."

Dan over de rest van zijn carrière. "Ik was spelverdeler op het middenveld. De 100 meter liep ik in twee minuut twee. De kwaliteiten van onze drie jongens had ik niet. Joseph kon allejezus goed voetballen. Maar op zijn twaalfde kreeg hij een vergroeiing in zijn knie." Joseph legt uit: "Mijn eerste knieoperatie had ik op dezelfde leeftijd als Thijs (de zoon van Joseph, red.), dat is typisch. Maar hij is verstandiger. Bij mij werd de hele meniscus eruit gehaald, na een week of acht speelde ik weer. Heb ik nu nog last van."

Woonwagenkamp De Ark

Vroeger woonde de familie Oosting op woonwagenkamp De Ark. Nu wonen ze nog steeds in dezelfde buurt, alleen dan in een zelfgebouwd huis. De sfeer is door de jaren heen wel wat veranderd, zegt moeder Grietje. "Vroeger waren we vooral buiten, ging je bij mekaar koffiedrinken. Nu zijn mensen meer op zichzelf." Dat ziet ook Jan. "Als vroeger iemand op het kamp ziek was, wisten wij het. Nu is er één overleden en lezen we pas op Facebook dat 'ie begraven wordt. De saamhorigheid is er nog wel, maar het is anders dan vroeger." Die saamhorigheid wordt versterkt door FC Twente. "Het is de favoriete club hier sinds Joseph er trainer is. Als Twente op tv is, zit de kantine vol."

Van de familie is Joseph de enige die niet meer op De Ark woont. "Voor mij is die stap goed geweest. Hier waren vaak incidenten, altijd emoties. Alles wordt heel groot gemaakt. Ik hou het graag klein." Jan toont begrip. "We zijn zelf verhuisd toen Joseph naar de middelbare school ging. Dat was beter voor de jongens, dan konden ze leren. Hier waren ze alleen maar aan het spelen met hun vriendjes. Ging 'ie weer, met de bal onder de arm. In Bargermeer was het rustiger", lacht de vader.

Oosting had dan ook andere dingen te doen dan alleen maar voetballen. "Op mijn vrije vrijdagmiddag had ik bijles. Als vriendjes gingen spelen, zat ik mijn huiswerk te doen. Ik kreeg ook last van groeistuipen, bewoog heel stroef. Om te helpen, leerde mijn moeder me dansen. Ik heb altijd veel extra moeten doen. Een natuurtalent ben ik nooit geweest."

Trainer Joseph

Dat zijn zoon nu een goede trainer is, verbaast Jan helemaal niks. "Het zat altijd in Joseph. Met straatvoetbal was hij de leider." Dat heeft te maken met eigenschappen die hij van zijn ouders geërfd heeft, zo zegt Joseph. "Mijn vader heeft een enorm verantwoordelijkheidsgevoel, dat moest ook wel met zijn bedrijf. Van hem heb ik geleerd dat structuur belangrijk is. En dat alles spic en span moet zijn. Mijn vader wil lief zijn voor de mensen, maar is ook duidelijk. Niet goed is niet goed. Mijn moeder is de verbinder van de familie. Zij zorgt voor harmonie. Dit gevoel", doelt hij op de gastvrije situatie in het huis. "Lekker warm, een veilige omgeving. Dat je niet op elk woordje hoef te passen. Zo'n sfeer wil als trainer ook creëren."

Jan is het helemaal met zijn zoon eens. "We hebben vaak discussies gehad, maar hij heeft me nog nooit een grote bek gegeven. Altijd respect. Hij is een voorbeeldzoon. Die andere twee ook hoor." Uiteindelijk is Oosting ook buiten De Ark verder gegroeid als mens. "Hier ben ik geboren, daar ben ik trots op. En ik heb hier veel geleerd. Maar ik heb ook mezelf gevorm, met mijn gezin." Grietje beaamt dat. "En toch altijd zichzelf gebleven." Jan besluit: "Als hij voor de camera komt, dan geniet ik. Hij is nog dezelfde Joseph als twintig, dertig jaar geleden. Rechtdoorzee, eerlijk. Hij verheft zijn stem nooit. Joseph is Joseph. En dat is mooi."