Column: De kleur van schaamte

In de Enschedese Haverstraatpassage bevond zich ooit een klein, maar zeer sfeervol tweedehandsboekenwinkeltje. Wie er binnentrad zag de eigenaar steevast met een sigaartje in zijn mond en een goed glas wijn binnen handbereik een exemplaar van zijn eigen koopwaar lezen. De klassieke muziek op de achtergrond maakte het plaatje compleet. Je kon er rondkijken en lezen zolang je wilde, want de eigenaar was een liefhebber die zijn passie graag met anderen deelde.

Op een zaterdagmiddag vond ik daar een unieke bloemlezing van Multatuli verzameld door zijn weduwe. Uitgegeven in 1907 met een mooie felrode kaft en verguldt met goud op snede. De prijs was maar 12 gulden 50 , wat een belachelijk lage prijs was voor zo’n uitgave. De eigenaar zag me in het boek bladeren en kwam naar me toe. “Goh, heb ik die ook in de verkoop gezet ? Ik wil hem eigenlijk graag zelf houden”. Met wangen rood van spijt en schaamte gaf hij mij het wisselgeld terug. Het zal u niet verbazen dat deze liefhebber van het goede boek na een jaartje vaarwel kon zeggen tegen zijn gezellige winkeltje. Liefhebbers zijn nu eenmaal niet altijd goede zakenlui.

“Ik zit hier met het schaamrood op de kaken” , zo liet Michel Jansen na afloop van wederom een frustrerend avondje voetbal de verzamelde pers weten. De hoeveelheid leergeld dat de jonge ploeg moet betalen begint hem zo langzamerhand zorgen te baren. En niet alleen hem .

Het “Jekyll en Hyde “ scenario dat zich zaterdagavond voor de ogen van vele verbaasde toeschouwers ontrolde roept dan ook de nodige vraagtekens op. Na Ajax thuis en ADO uit kregen we wederom een, na de rust ver terugvallend FC Twente te zien. In de eerste helft namen de ‘liefhebbers van het spel” in de persoon van Tadic, Eghan, Promes, Ebicilio en Gutierrez het heft in handen en vroegen de NEC spelers zich waarschijnlijk vertwijfeld af hoe lang de lijdensweg nog zou gaan duren. Iedereen stond aan het kraambed van wederom een forse overwinning door het dartel en aanvalslustig spelende Twente om een uur later verbaasd getuige te zijn van het krampachtig gespartel van een patiënt in nood. “Hoe is het mogelijk ? “, is een vraag die op ieders lippen bestorven ligt. NEC lag op de grond als een gillende zeug die een doffe klap op de kop heeft gekregen , rijp voor de slacht, wachtend op de genadeklap die uitbleef.

In plaats daarvan begon er aan Twentse zijde een ongekend staaltje van misplaatst arrogant rondtikken van het balletje om het rondtikken van het balletje. Hakjes, speelse steekballetjes en driehoekjes zonder enige effectiviteit of ruimtewinst . Puur voor het genot van de liefhebbers op het veld zelf leek het wel. De “aangeslagen zeug” keek met verbazing toe hoe de slager de bijl weer ophing en zich terugtrok in de achterkamer.

De reacties van de supporters variëren van het verkopen of ontslaan van Tadic, Rosales, het centrale verdedigingsduo, Jansen, Schreuder, Mulder en de duvel en zijn ouwe moer, tot het wijzen op de zaterdagavond als onzalig tijdstip om een wedstrijd van onze FC een aanvang te laten nemen daar er een kwaad gesternte over heerst.

Een ieder weet dat we dit seizoen in zijn gegaan met een jong elftal dat spreekwoordelijk door vallen en opstaan zal moeten leren. De kern wordt gevormd door liefhebbers die houden van het spelletje en daarbij een vreemde wijze van terugval na de rust combineren met een gelatenheid die dodelijk is als het gaat om het over de streep trekken van de broodnodige punten.

Jansen gaf in de week voor de wedstrijd aan dat er aandacht is besteed aan het mentale aspect in relatie tot de focus op het ‘winnen’ en ‘killen’ van een wedstrijd. Dat is er dan niet echt uitgekomen kunnen we constateren.

Naar mijn mening ontbeert dit jonge en doorgaans goed voetballende team een echte leider in het veld. Los van de vormdip van deze of gene. Iemand die de rest de vullingen uit de kiezen kan schelden na weer zo’n overbodige actie om de actie. Iemand die de boel opzweept en geconcentreerd houdt nadat er een voorsprong is genomen of de 2e helft begint. Nu is het rolmodel voor de anderen Tadic, die al weken niet zijn niveau haalt en meer bezig lijkt met het mopperen op de scheids na weer een valpartij dan het tot de orde roepen van de youngsters die zo tegen hem opkijken. Pracht van een speler, maar geen leider. De gelatenheid die over de ploeg lijkt neer te dalen na een tegenslag moet gestopt worden. Hier rust een schone taak voor de Technische staf, de spelers zelf en iedereen die er invloed op kan uitoefenen.

Menig Twente fan heeft nog steeds de angst in zijn donder op een herhaling van de laatste twee seizoenen, waarin het team als een kaartenhuis in elkaar zakte en uiteindelijke via menig ondergrens op de 6e plaats belandde. Zover hoeft het dit keer absoluut niet te komen. Onze verdediging fokking slecht? Waarom hebben we dan nog steeds het minst aantal tegendoelpunten? Onze aanval kloten van de bok? Waarom hebben we dan nog steeds het hoogste aantal gescoorde doelpunten? Geen collectief? Waarom hebben we dan het minst aantal verlieswedstrijden?

Er valt echter nog veel werk te verzetten om een ieder met de juiste instelling een wedstrijd te laten beginnen, maar ook eindigen. De TS zal zonder aanziens des persoons moeten ingrijpen als gelatenheid zich meester maakt van een individuele speler en dit jonge team er van doordringen dat alleen de punten na 90 minuten uiteindelijk in de boeken komen en niet de danspasjes of inefficiënte hakjes bij een 1-0 stand. Dat doe je maar als je met 5-0 voor staat.

Ik ben nog steeds bij met de spelopvatting van de huidige jonge ploeg in vergelijking met de speelwijze van de afgelopen twee seizoenen. Je hebt alleen het gevoel dat er veel meer inzit en het veel meer kan.

Dat zal ook het geval zijn in Amsterdam, Rotterdam en Eindhoven om maar eens wat te noemen. In deze Eredivisie kent schaamte namelijk vele kleuren.

TAZ

[nederbet]
[ligatus]