Jan Kluitenberg: De man met de stopwatch

De fysiektrainer is niet het meest populaire lid van de staf bij een voetbalclub. Van ‘de man met de stopwatch’ moet er altijd maar gerend worden. Toch vindt Jan Kluitenberg van FC Twente het dagelijks een feest om met de spelers te werken.

Als de matjes meegaan in de bus, weten de spelers van Twente wat er gaat gebeuren. In de Spaanse zon – dat is dan wel weer mooi meegenomen – gaan ze languit op de grond. En dan spieroefeningen doen. En nog een keer en nog een keer. Ook als de buikspieren opspelen en de zin totaal ontbreekt, blijft Kluitenberg opdrachten geven: ,,Alles om de spelers klaar te stomen voor de tweede competitiehelft.’’

Oh ja en dan dat verschrikkelijk opdrukken. Niet de populairste oefening onder spelers. Als een onderling wedstrijdje verloren gaat, is opdrukken je lot. Tien keer, zonder gesmokkel. Roberto Rosales lag al op de grond toen een spelletje dinsdag niet goed voor hem afliep. Maar Dwight Tiendalli probeerde er onderuit te komen.
Zonder succes, want zijn ploeggenoten hielden hem aan handen en voeten vast om hem slap van de lach aan zijn plicht te laten voldoen. Leroy Fer voorop. Opdrukken!

,,Fysiektrainers zijn niet de meest populaire trainers’’, weet Jan Kluitenberg. ,,Bij mij komt er nooit een bal aan te pas.’’ Soms is hij het middelpunt van lach of gemopper. Van gezeur en stoere praat. Zonder bal ben je al snel de kop van jut. Al vindt hij het bij Twente heel erg meevallen. ,,Die gasten weet wat ze te doen staan.
Uiteindelijk blijven alleen de sterkste en fitste spelers over.’’ En wie wil daar niet toe horen?

Als de matjes aan de kant gaan, komt de bal weer in het spel en kan het plezier beginnen. Al zijn die dingen volgens de spelers wel ergens goed voor… Na een training, als de arbeid is geleverd, liggen ze zo verdomd lekker.

Fardau Wagenaar